Gelukkig nieuwjaar allemaal!
Sjabbat sjalom, zegt de vrouw van de joodse winkel tegen mij en ik voel me heel gewichtig. Zal ongetwijfeld mijn sekteverleden zijn, maar ik hoor nou eenmaal graag bij een groep.
Rosj Hasjana
Voor mijn boek JONA dat in februari 2023 uitkomt ging ik, alweer meer dan een jaar geleden, op zoek naar mijn (vage) joodse roots. Daardoor weet ik dus dat het nu Rosj Hasjana is, joods nieuwjaar. Op die dag begint mijn boek: Jona, zijn vader en oma zitten aan tafel om het te vieren.
Zelf koop ik vandaag gefillte fisj bij de joodse winkel, want dat hoort erbij. Ik spreek het wel verkeerd uit (je moet gefielte fiesj zeggen, zie ik later) maar de vrouw van de winkel lacht toch heel verbindend naar mij. Thuis is er geen tafel vol mensen, geen kind en geen oma, maar toch voelt het feestelijk. Ook omdat het boek al staat als een huis en dat dat mijn eigen fijne geheim is nog. Of wacht, ik laat jullie er een beetje in delen, zo begint het boek (denk er een kaarsje bij en een tafel met goed eten):
De kleine kamer was schemerig verlicht, met op de lage tafel een oranje lampje en op de schouw en de eettafel meerdere kaarsen in stevige kandelaars. De man, de jongen en de oude vrouw aten stukken van het brood, dat rond was als het jaar zelf – zoals dat hoorde op deze dag. De man, die net de rituele zegeningen had uitgesproken, herinnerde de jongen aan de schepping en hoe oud de wereld was, wel 5782 jaar. ‘Het is nu, aan het begin van weer een nieuw jaar, de tijd om even stil te staan,’ zei hij ernstig, ‘om rustig na te denken over jezelf en de wereld om je heen. Gaat het wel goed? Ben jij wel goed bezig?’
De jongen maakte zijn ogen los van de scherpe blik. ‘Waarom zou het niet goed gaan?’
‘Dat is een vreemd antwoord, Jona. Een vraag met een vraag beantwoorden is een teken van zwakte.’ …
