(Kololi, km 10493)
“Koffie?” vraagt de nachtwacht van het kleine hotelletje. Het is vroeg in de ochtend, de zon is nog fris en vanuit zee waait een lief windje. Duiven koeren en parkieten zingen in de kokospalmen. Ilco slaapt nog en Dunya speelt rustig in het zand dat nu nog koel is.
Ik klap mijn computer open. Ik begin te schrijven.
De ene helft van Gambia is arm, bossig en vol vogels en via rode zandweggetjes verbonden met de andere helft, de strandkant. Die helft is van de toeristen en via het perfecte asfalt kan je hun routes volgen: strand, bank, disco.
Denk niet dat wij alleen maar in de bush zijn. Het is minstens zo fijn om weer eens een biefstuk te eten – om een elektrotechnicus aan de reserve-accu te laten sleutelen – om een echte supermarkt te bezoeken – een nieuw badpakje voor Dunya te kopen (het oude was zo versleten dat ik het elke avond ouderwets zat te stoppen) – geld te pinnen, te mailen, de computers op te laden – het huiswerk van de wereldschool op te sturen – en om een geweldige hybiscus-apenbroodcocktail te drinken.
Zelfs het broodje kroket bij restaurant “Dutch whale” is nu een hoogtepunt.
Diola
Fris gedoucht gaan wij morgen dan weer richting oerwoud. De Casamance, Zuid-Senegal. Daar is de begroeiing nog dichter, daar leven slangen, apen en krokodillen. En een stam die Diola heet. Zij geloven in geesten, goede en kwade, die kruipen in bomen, in het water en soms zelfs in mensen. Als je ziek bent, komt de vrouw die met de geesten praat, als je stout bent de dorpschef. Er is zelfs een echte koning die audiëntie verleent in ruil voor een struisvogelei.
De Casamance. Als de regentijd niet te heftig uitpakt, zullen we er denk ik wel een tijdje blijven. Ook vanwege Isabel Tap.
Isabel Tap is de hoofdpersoon uit mijn nieuwste, nog te schrijven boek en haar verhaal speelt zich af in de Casamance. Zij reist nu al steeds met mij mee. Bloem en Chaia hebben de popjes, ik heb Isabel. En Laura natuurlijk, de heldin van Het Heksenhotel, het boek dat in januari uitkomt. De omslag is al af.
Ik krijg ook vaak gezelschap van Brandaan, dat is een wereldreiziger die de hoofdrol speelt in een nieuw geschiedenisboek waar ik voor schrijf. En er is een voetballertje dat een avontuur beleeft in Sevilla. Dat boek moet pas over ruim een jaar af zijn, maar deze jongen wordt met de dag echter.
Schokjes
Dus zie je mij overal met mijn laptopje, tintelend van alle schokjes door de ongeaarde elektriciteit, of gewoon met een pen. Aan zee, onder de mangoboom, of op een kapotte bank naast het enige stopcontact. Bij voorkeur vroeg in de ochtend als de zon nog fris is. Ik heb nog nooit zoveel geschreven.
PS We horen steeds meer goede berichten over reizen door Angola. Daarom hebben we ons reisplan fiks aangepast. Zie elders op deze site.
