Anna van Praag

Alles viel samen en alles viel stil.

Het begint hier wel steeds meer op Eat Pray Love te lijken.

En toen zat ik ineens in Napels.

En pats daar valt weer een flesje worcestersaus op de grond.

Weer over de rode loper, deze keer bij het Nederlands Filmfestival in Utrecht.

Dus boeken zijn voor een elite? Net als theater, concerten, festivals?

Op station Den Bosch rook het naar een zachte herfst. De drommen mensen met hun koffers leken figuranten in een of andere Franse film uit de vorige eeuw.
Reizen met de trein is poetry in motion.

Het doek was zwart en daarachter zat de cover van het winnende boek. Ik zat er pal voor en dacht: daar zit Erna’s boek achter. Toen herpakte ik me en dacht: manifesteer nou dat het Jona is, sukkel. Het is Jona, dacht ik, het is Jona!

Als het om de Oscars gaat is het natuurlijk makkelijk.

Ik loop nu alweer een paar dagen te dwalen op het festival.