Anna van Praag

Ik ben geboren in het jaar van de Summer of Love.

Ik vergeet het altijd weer. Het venijnige staartje.

‘Ik zou nooit jouw beroep willen hebben,’ zegt mijn dochter altijd.

Goed, het heeft een paar keer flink onder druk gestaan, maar ik verklaar het hierbij nu tot mijn lievelingsfeest.

‘Wil je ons vertellen over jouw eigen bloopers?’

Ik heb lang niet meegemaakt dat een boek zo bleef rondzingen als Jona. En dat terwijl we op dit moment keihard bezig zijn om het volgende boek de wereld in te schoppen.

Mijn eigen dokter Rossi gaat met pensioen. Vandaag doen we een rituele laatste sessie.

Het tegenovergestelde van depressie is niet hoop, las ik laatst. Maar expressie.

‘Anna wat vind jij van de toestanden met de supporters?’ Dat vroeg Karlijn, een van de kinderen op mijn dinsdagdiner. ‘O lieverd,’ zei ik, ‘daar wil ik het eigenlijk liever niet over hebben. Ik heb er echt buikpijn van.’

Mijn moeder werd 89 jaar en dat vierden we drie dagen lang.