Anna van Praag

De sterfdag van mijn moeder was voor mijn broer aanleiding om wat oude foto’s op te diepen – foto’s die ikzelf ergens ben kwijtgeraakt onderweg.

Vandaag heb ik een direct lijntje met je, mam. Het is precies vijf jaar geleden dat je doodging. Bizar lang alweer.

Ik ga trouwen en de wereld staat in brand.

Je weet dat het gaat komen. Je weet alleen niet hoe en wanneer.

Ineens gaat het snel allemaal. Over twee weken ben ik getrouwd. Twee weken!

Niet alleen mijn lichaam deed aan topsport dit weekend, mijn brein ook.

I am wonderful. I deserve to be wonderful. And I contain multitudes.

‘Dat lijkt me wel moeilijk,’ zei de jongere vriendin, ‘dat op een gegeven moment je lichaam minder strak wordt.’

De band van J was lek en dus moesten we lopen van de Jordaan helemaal naar de Pijp. Dat was bepaald geen straf.

Een heel busje pumpkin spice. Twaalf pakken espressokoffie. Zeventig keer dezelfde playlist. Zeker vijftig keer uit bed of uit de douche rennen naar een opschrijfboekje.