(Saint Louis, km 9546)
We horen weer vogels! De straten zijn zonder afval en de auto’s lijken weer op auto’s in plaats van oud roest. En de busjes zijn vrolijk geschilderd in rastafari-kleuren en er is weer fruit dat niet verrot is en er zijn restaurantjes en de mensen zijn vrolijk en de vrouwen zijn elegant gekleed… Senegal!
De auto is zwarter en stoerder dan ooit en alleen een echte kenner ziet dat hij is opgebouwd uit drie verschillende generaties Landrover. We staan in een natuurpark aan de voet van een rivier en aan de zee, dus de meisjes zijn de hele dag op pad (Dunya: “Wat is verkenning?”) We slapen weer in de daktent!
Het monster dat Mauretantie heet wilde ons bijna niet loslaten. Vergeet de Bermuda-driehoek, het is Mauretanië dat argeloze reizigers opslokt. Nog op de dag van vertrek werden we door de garage tegengehouden; de Nederlandse banken maken kennelijk niet graag geld over naar het monster. Het duurde zo lang dat we uiteindelijk met een volgeladen auto terug moesten rijden naar het hotel waar we net feestelijk waren uitgezwaaid. De volgende dag opnieuw vertrokken. Na een uur (we waren in ieder geval Nouakchott uit) sprongen diverse waarschuwingslichten op rood. Er bleek een speciaal soort schroef verbogen. Dat betekende op zoek naar een schroef in de savanne, een Afrikaanse variatie op de speld in de hooiberg.
Maar nu zijn we dan toch in Senegal, eindelijk!
Popjes
Voor wie dacht dat wij met zijn vijven reisden, volgt hier een kleine update.
Ze zijn al vaker genoemd: de popjes van Bloem en Chaia. Ze heten Mieke, Annabel, Lila, Maria, Sharana, Rianne, Vriendin, Sascha, Shenety, Tut (heet eigenlijk Rosalinde) en Juf. Deze popjes zitten allemaal op een uitklapbare school waarmee ze door de wereld reizen. Ze hebben ook eigen tijdschriften, vriendinnenboekjes en spelletjes. Bloem en Chaia weten van elk popje de meest bizarre details, dus niet alleen waar ze woont en wanneer ze jarig is, maar ook wat ze later wil worden en hoe haar favoriete pretpark eruit ziet. Zo houdt Juf, die een beetje vreemd is en alleen maar houdt van eten dat roze of rood van kleur is, er een man met twee piemels op na. Lila, die alles leest wat los en vast zit, wil boekhouder worden, Sascha Sunshine kan stiekem met dieren praten en Shenety Mbeki houdt zo van vliegen dat ze een vliegpark heeft opgericht waar je kan bungeejumpen, paragliden, trampolinespringen en alles wat je ook maar even het gevoel geeft dat je vliegt.
Ook Signora is met ons mee, Chaia’s alterego. Signora is altijd zeker van zichzelf en nergens bang voor. Regelmatig schalt haar schaamteloze lach door de auto.
Er was ook nog Ganesha: een Indiase mascotte voor geluk op reis, die vastgeplakt zat op het dashboard. Maar Ganesha heeft het ongeluk helaas niet overleefd.
Oma Linde
’s Nachts komen Deze, Blauwe, Simbie , Knorretje en Leeuwieleeuw tevoorschijn. Dunya heeft ook nog twee poppen: Peppino en Oma Linde, de laatste vernoemd naar de gulle gever. Maar Oma Linde was een beetje kapot en ze maakte ons zo vaak aan het schrikken omdat ze echt begon te huilen als je haar oppakte of tegen haar aanstootte. Ook was ze enorm groot en zwaar. Dus nu heeft Dunya laatst met onze instemming Oma Linde gegeven aan een heel klein zwart meisje dat woont in een berbertent en geen enkel speeltje heeft. Oma Linde is bijna net zo groot als deze Seleka, maar heel veel dikker.
