(Ziguinchor, km 10801) Bericht uit de tropen.
Denk: hybiscus, palmbomen, rijstvelden, mangrove. Vogels. Douchen in de “bush douche” (door Dunya, een beetje sinister, “butcher douche” genoemd): een emmer water uit de put halen en over je heen scheppen. En alles is reusachtig: de mango’s(model rugbybal), de mieren en de kakkerlakken, zelfs de ratten (ooit een rat gezien zo groot als een poes?)
We slapen onder de beschermende armen van de kapokboom en de nacht is vol met dromen. Ik denk dat het door die boom komt, Ilco wijdt het aan de samenstelling van de lucht. Iets met ozon.
Er is een geweldig jeugdboek – Aan de bal, van Lineke Dijkzeul – over een Afrikaans voetballertje, dat voor onze ogen tot leven komt. De oude mannen onder de baobab, de vrouwen die in grote vijzels de ongepelde rijst stampen, het blote voeten voetbal, de palmwijn die iedereen drinkt.
De dorpschef is vlakbij ons komen slapen om ons te beschermen. Zijn nicht kookt rijst met vis voor ons.
Bericht uit Nederland
Ondertussen overlijdt onze oude Surinaamse oppas en ook mijn oude buurmeisje Laura. O, Laura!
Ons huis, maanden geleden al verkocht, wordt door verhuizers leeggehaald. Eén van mijn beste vriendinnen trouwt. En mijn broertje krijgt zijn eerste kind.
Het zijn scènes uit een film waar onze rollen tijdelijk zijn “uitgeschreven”. Om te zien dat alles zonder ons gewoon doorgaat, is een raar en bij vlagen weemoedig gevoel.
Tegelijkertijd tuimelen we steeds verder deze Afrikaanse film in. We zijn nu echt alle westerse stress kwijt en blijven overal langer dan we dachten. Wherever I lay my head….
De meisjes krijgen vriendinnen met wie we gaan picknicken langs de rivier. Ze zwemmen tussen de mangrove en leren Frans. Als we weer weggaan, zijn er vaak ontroerende afscheidstaferelen.
Elke plek kan ook een blijvend nieuw thuis worden. Vooral Ilco, Bloem en Chaia vinden het leuk om daarover te fantaseren: dan krijgt iedereen een eigen kamer, we nemen een pizza-oven in de tuin, een zwembad, babypoesjes, bougainville, kippen op het erf en een heuse uitkijktoren.
Onderweg
We ontmoeten een man uit Holysloot, vreemd genoeg, die hier een lapje grond heeft gekocht en zich zorgen maakt over hoe hij straks, als het water stijgt, langs de krokodillen moet komen.
Zo concreet zijn onze plannen gelukkig nog lang niet.
Wij zijn onderweg. Alles is nog mogelijk.
