(Kaapstad, km 24179)
We hebben een reuzensprong gemaakt. Omdat in Niger twee stammen elkaar in de haren zijn gevlogen, er in Angola landmijnen zijn en in Kameroen de wegen zo nat en blubberig zijn dat je, volgens de berichten van collega-overlanders, maar twintig kilometer per dag kunt reizen, hebben we de auto in Ghana op een vrachtboot gezet. En die boot gaat helemaal naar Kaapstad. Helaas mochten wij zelf niet mee, dus we zijn naar Kaapstad gevlogen. Volgende keer meer daarover, maar nu eerst een terugblik op ruim vijf maanden West Afrika.
West Afrika was:
– Natuur! Eindeloze woestijnen met kamelen erin. Knisperend groen regenwoud. Kusten- zowel verlaten stranden vol kokospalmen als onherbergzame rotsen met aangespoeld afval van de vissers. En vaak was het net als in het boek van de Berenjacht: ‘we kunnen er niet bovenover, we kunnen er niet onderdoor… o nee, we moeten er wel dwars doorheen!’
– Nieuwe verkeersregels! Bijvoorbeeld: hoe haal ik zo gevaarlijk mogelijk in (Afrikanen doen dat bij voorkeur in een bocht, vlak voor een heuvel, vlak voor er een tegenligger aankomt, of als er net twintig geiten oversteken). Weetje: geiten gaan altijd opzij, voor schapen moet je remmen, want die blijven dom midden op de weg staan.
– Fruit! Na de mangotijd kwamen de ananassen, de groene sinaasappels, en de bananen (klein, groot, gebakken, als chips, voor het ontbijt of voor het avondeten).
Overigens zijn er ook zat woestijnweken geweest met hoogstens hier en daar een komkommer.
West Afrika was ook:
– Sterke vrouwen! De hele dag door staan ze te wassen, te koken, eten langs de weg te venten. Ze zijn zo arm en ze werken zo hard. En toch, ze zijn goed gekleed, ze lachen vaak en lopen altijd kaarsrecht en met enorme ladingen spullen op hun hoofd. Zie ook Ilco’s fotoserie ‘chapeau!’ (via ‘meer foto’ s – Ilco heeft inmiddels een geweldig oeuvre op kunnen bouwen).
– Hitte en regen! Vijftig graden in de woestijn, je moest wel het grootste deel van de dag in de schaduw blijven. En in de oerwouden waren er moessons. We wisten dat het regentijd zou zijn, maar we hadden ons er niet op voorbereid, we haten regen. Maar ja, daarom zijn die oerwouden dus zo groen…
– Geloof! Ashanti, Diola, Dogons en andere animisten. Eindeloze gebedsoproepen en strenge moslims in de noordelijke landen, en in Ghana ineens een uitbundig evangelisme met overal leuzen als ‘God First’, ‘Bursting with goodness’, ‘Go for love’ ‘Humble yourself’, ‘Crucify him’ en –ook heel fijn- ‘What is written, is written’. Overigens, nergens ter wereld zie je zoveel vrouwen op brommers als in moslimland Mali.
Het mooiste
Wat was het mooiste, vraagt iedereen. Misschien de schildpadden in Guinnee Bissau, de kust en de tropische binnenlanden van Senegal. Of de stilte van de woestijn.
Het reizen zelf is fijn. Het oneindige landschap dat aan je voorbij trekt. De wind door de open ramen van de Landrover. Bananenchips eten. Altijd muziek op (vaste begintune van een reisdag: ‘rien n’a changé’ van de Poppys). Nu we weer een beetje in de bewoonde wereld zijn, valt op dat we prettig verwilderd zijn met te lange haren en niet al te schone kleren. Dat is goed.
We hebben vrienden gemaakt, maar vaak waren we de enigen (of in ieder geval de enige witten). Nee, dat leverde geen ruzie op, we hebben het leuk met elkaar. We hebben al drie verjaardagen gevierd en er was elke keer taart.
We misten Nederland niet; onze vrienden en familie soms.
We hebben ook twee enorme dieptepunten gehad. Het auto-ongeluk in Mauritanië en Chaia’s malaria, waar we nog maar net van bekomen zijn. Als er iets goeds over deze ellende te zeggen valt, is dat we er zachter en sterker tegelijk van zijn geworden (en door zijn eindeloze bezoeken aan de garage is Ilco vloeiend Frans gaan spreken, ook altijd handig).
En we zijn allemaal aan het schrijven. Bloem en Chaia werken aan een serie (Bloem: De schaduwtekenaar, Chaia: Lizzy en Loena), ik werk aan meerdere boeken tegelijk en zelfs Ilco kruipt af en toe achter de computer.
What is written, is written.
Verlanglijstje
De komende maanden gaan we door Oost en Centraal Afrika naar boven rijden, tot aan het Midden Oosten. Nieuwe landen, nieuwe avonturen.
Maar eerst komen opa en oma op bezoek, met een koffer vol Nederlandse spullen. Op het verlanglijstje stond onder meer: drop, stroopwafels, een enorme lading boeken… en een nieuwe nummerplaat – de vorige laten we ergens achter in een rivier van West Afrika.
NB Deze week (vanaf donderdag 27) ligt er weer een nieuwe Kidsweek in de winkel met de avonturen van Bloem en Chaia!
