(Nampula, km 30724) Hoe klinkt een trompetterende olifant?
Jarenlang doen wij dit familiespel: wie kan het beste een olifant nadoen. Probeer het maar eens, het is moeilijker dan je denkt.
In het enige wildpark van Malawi lopen jonge mannetjesolifanten dwars door het kamp. Overal ligt olifantenpoep. De bewakers proberen ze ’s nachts weg te jagen, we worden regelmatig wakker van het boze getrompetter. Na een paar keer weten we eindelijk precies hoe het klinkt: een combinatie van een tentrits die wordt dichtgetrokken en een voorbijrazende formule 1 racewagen
Maar Malawi is vooral het Malawi-meer, zo groot als een zee, zo zoet als kraanwater en zo koel als een zwembad. Je kunt er in roeien en snorkelen met kleine felgekleurde visjes. En zwemmen natuurlijk. Als ik hier zou wonen, zou ik enorm gespierde armen krijgen en verbluffend slank worden van al dat baantjes trekken. Om me heen zijn rode bergen, een paar vissers in kano’s en af en toe wat lemen hutjes op het strand. In de lucht klinkt de lokroep van de visarend. Dit is mijn totemdier, nu weet ik het zeker. Zo door de lucht te zeilen, sterk en eindeloos. Vrij.
Heimwee
De hele week reizen we samen met onze Nederlandse vrienden, Liesje en Francois, maar nu scheiden onze wegen. Zij gaan terug naar Nederland, na bijna een jaar Afrika, wij hebben nog een jaar te gaan.
Als ik hen zie vertrekken, bevangt mij, voor het eerst sinds lange tijd, een zweem van heimwee. Het zijn flarden Nederland die ik mis: de lege meren bij Holysloot, glinsterende kerstjurkjes in de Bijenkorf, de veilige cocon van een schoolplein, een huis dat ruikt naar versgebakken taart. En nog meer: de eerste vrieskou boven de weilanden, een geweldige film zien, met een goede vriendin urenlang lopen langs een grauw en koud strand.
Maar dan rijden we Mozambique alweer binnen en de zon brandt op de auto. De boeren werken op het land, kale bergen rijzen omhoog. We kamperen aan een soort waterbassin tussen de palmbomen en zijn daar de enigen.
En de warme wind blaast mijn gedachten aan Nederland alweer weg, helemaal over de bergen, waar ze worden meegenomen door de visarend.
Popjesnieuws: Sharana Fatou Mbeki
(van Bloem en Chaia)
Sharana komt uit Malawi, waaruit ze met haar ouders is gevlucht. Ze is een soort zwarte Pippi. Haar vlechten groeien vanzelf omhoog en ze is zo sterk dat ze de hele Reizende School zou kunnen optillen als ze zou willen. Ze is superstout, speelt het liefst met de kleuters Mieke en Vriendin. Ze eet enorm veel, bestelt in een restaurant altijd alles wat er maar op de kaart staat, lunch, ontbijt en diner (en snacks). Maar het meest houdt ze van gumties, een speciaal soort snoepje, waar Sharana ook sap, jam en taart van maakt.
Met haar eigen botsautootje scheurt Sharana over de hoogste berghellingen. Ze gaat bij voorkeur van de weg af om over hobbelwegen, door modder en zand te crossen. Haar knuffel is een zwarte neushoorn. Sharana heeft haar eigen taaltje waarin extra veel letters s en t voorkomen. Sinterklaas noemt ze Sinterana.
Tot ziens in Italie!
Liesje en Francois
