Amsterdam. Totaal aantal afgelegde kilometers op de reis: 76100!
Het gebeurde in België. ‘Wat een spoorvorming hier,’ zei ik nog.
‘Spoorvorming? Ik vraag me af of dat het is,’ zei Ilco en greep met volle kracht het stuur vast.
Zwalkend reden we Antwerpen binnen, ik weer ouderwets met het zweet in mijn handen, net alsof we een of ander moeilijk oerwoudtraject aflegden. Bij elke passerende vrachtwagen werden we opzij geworpen. Om het nog extra dramatisch te maken begon nu ook de ruitensproeier uit zichzelf leeg te lopen. Schuimend water kolkte naar binnen over Ilco’s schoenen heen. Zeerover wilde niet terug naar Nederland, dat was wel duidelijk.
Gelukkig vonden we een garage die aan het schroeven en bijstellen sloeg en zo konden we, alleen maar met versleten schokbrekers, toch Amsterdam halen. Gezellig schommelend met tachtig kilometer per uur, achter de vrachtwagens. De ring op… en zo in de armen van zestig, zeventig vrienden en familie. De dag eindigde in een warme champagnewolk. Ineens was het half twee en lag ik in een bed in Amsterdam me te verbazen over hoe snel het plafond rond wervelde, overdonderd als na een bruiloftsfeest.
Gelukkig nieuwjaar!
Ik loop van loket naar loket om ons weer in te schrijven, ergens op de reis is dat misgegaan. We staan nu te boek als VOW-personen: Vertokken Onbekend Waarheen. Op zich heel passend, maar niet handig als je bijvoorbeeld een verzekering wilt afsluiten. Na weer een uur in de rij te hebben gestaan, loop ik een koffiewinkeltje in en hoor de mensen voor mij bestellingen plaatsen als ‘een dubbele decaf-frapuccino met sojamelk zonder schuim van dubbelgebrande bonen. Graag met kaneel.’ Waar gáát dit over? Ik voel me meteen een buitenlander.
Of niet? Wasmachines, Albert Heijn, strippenkaarten, verkoudheid. We weten het allemaal nog wel heel erg goed, soms een beetje te goed. Vorig jaar vierden we nog Kerstmis tussen de giraffen in Kenya, nu eten we lekkerbekjes bij opa en oma in Haarlem Noord met een grieperig kind op de bank. Alsof er hier tijdens onze reis maar één dag verstreken is.
2009. We wensen iedereen het VOW-gevoel: Vertrokken Onbekend Waarheen. Ruimte in je hart, je hoofd en je leven.
Liefs van Anna, Ilco, Bloem, Chaia en Dunya
