‘Als we dan eerst Bloem en Chaia ophalen van hun logeerpartijtjes, de een in Noord, de ander in Zunderdorp (niet vergeten die souvenirs voor die ouders mee te nemen, o ja en jij zou nog een afspraak maken om over fotografie te praten’), dan rijden we daarna meteen door naar onze koffie-afspraak. Nog even op routenet kijken of dat niet te lang over de snelweg is want dat trekt dat Fiatje 500 niet. Dan kunnen we daar hopelijk na tweeenhalf uur weg (dus we moeten echt op tijd vertrekken), zodat ik vervolgens op tijd kom voor die special sale in de Pijp. Die is dan wel al een uur bezig, dus hoe later ik kom, hoe minder keus. Dan neem ik Dunya wel mee, want jij wordt met Bloem en Chaia opgewacht bij de stadsschouwburg voor die kinderdansvoorstelling. Moet je even bedenken waar je de auto achterlaat, want daarna moet je meteen door naar onze eetafspraak en dat kan beter met de tram. Ik zie je dan daar, ok? Niet later dan halfzes heb ik gezegd, want anders wordt het ’s avonds zo laat en jij wilde misschien nog foto’s maken bij de Fashion Week. En morgenochtend moet ik natuurlijk weer om 7 uur achter de computer zitten en daarna de kinderen weer wereldschool (Bloem bijna cito) en morgenmiddag gaan we al vroeg naar onze vrienden waar we ’s avonds ook eten en jij komt daar dan ook naar toe van je thee-afspraak, ok?’
Overal wraps
De Nederlander zegt: ‘Je doodt de tijd’ en de Afrikaan zegt: ‘Uiteindelijk doodt de tijd jou.’
Dit schreef ik in Afrika toen de tijd wijd en eindeloos was. Sommige mensen kunnen zo ook in het westen leven – zo met alle tijd – ik niet.
Dus hol ik gewoon weer mee. En ik zie de nieuwste films van kinderboeken en eet her en der in stukken gesneden wraps als borrelhap.
En samen met mijn hippe vriendin Jacqueline ga ik naar de Fashion Week. We drinken heel veel champagne en cocktails met bloemblaadjes erin, krijgen allemaal cadeautjes in goodie bags (Dior mascara, theedoeken, dure shampoo, cd’s met tips van beroemde kappers) en speuren naar Jacquelines nieuwe fashion item (de kokerrok). Op de catwalk zien we vooral heel veel lieve, sprookjesachtige mode die doet denken aan de vage affiches van David Hammilton die ik vroeger op mijn meisjeskamer had hangen. De deejays hebben handig een vleugje klassiek door de muziek gemixt. De stofjes zijn zacht, de tailles hoog, de prints romantisch of juist helemaal afwezig. Met de blik op blanco lopen de piepjonge modellen, met halfblote borsten, op hun lieve sandaaltjes voorbij. Fashion statement: de wereld staat in brand, maar Nederland is klaar om weg te dromen.
‘Als we dan eerst Bloem en Chaia ophalen van hun logeerpartijtjes, de een in Noord, de ander in Zunderdorp (niet vergeten die souvenirs voor die ouders mee te nemen, o ja en jij zou nog een afspraak maken om over fotografie te praten’), dan rijden we daarna meteen door naar onze koffie-afspraak. Nog even op routenet kijken of dat niet te lang over de snelweg is want dat trekt dat Fiatje 500 niet. Dan kunnen we daar hopelijk na tweeenhalf uur weg (dus we moeten echt op tijd vertrekken), zodat ik vervolgens op tijd kom voor die special sale in de Pijp. Die is dan wel al een uur bezig, dus hoe later ik kom, hoe minder keus. Dan neem ik Dunya wel mee, want jij wordt met Bloem en Chaia opgewacht bij de stadsschouwburg voor die kinderdansvoorstelling. Moet je even bedenken waar je de auto achterlaat, want daarna moet je meteen door naar onze eetafspraak en dat kan beter met de tram. Ik zie je dan daar, ok? Niet later dan halfzes heb ik gezegd, want anders wordt het ’s avonds zo laat en jij wilde misschien nog foto’s maken bij de Fashion Week. En morgenochtend moet ik natuurlijk weer om 7 uur achter de computer zitten en daarna de kinderen weer wereldschool (Bloem bijna cito) en morgenmiddag gaan we al vroeg naar onze vrienden waar we ’s avonds ook eten en jij komt daar dan ook naar toe van je thee-afspraak, ok?’
Chaia tien jaar
We eten pannenkoeken samen met alle opa’s en oma’s en de tijd staat heel even stil op Chaia’s verjaardag. Nooit vergeten: hoe ze straalt en straalt vandaag, onze mooie dochter van tien!
