NIEUWSNIEUWSNIEUWS De nieuwe Isabel Snoek is uit. Volgende week meer. NIEUWS NIEUWS
Maar nu eerst een treurig verhaal.
Het babypoesje is dood
.
Nu kenden we het nog maar een paar dagen. Pasgeboren en wanhopig hadden Bloem en Chaia het opgeraapt van een parkeerplaats. De moeder was verdwenen en niemand had haar gezien.
‘Nee, jongens, dat gaan we niet doen,’ zei ik streng, ‘zo’n klein poesje opvoeden, dat lukt nooit.’ En we legden het weer terug op de parkeerplaats, een beetje in een hoekje.
Maar het huilde zo jammerlijk.
En het probeerde zo dapper de wereld in te lopen.
En de oogjes waren nog niet eens open.
Dus nou goed dan en vooruit en we gaan het proberen. Maar niet teveel hechten.
Nee, mama.
NIEUWSNIEUWSNIEUWS De nieuwe Isabel Snoek is uit. Volgende week meer. NIEUWS NIEUWS
Maar nu eerst een treurig verhaal.
Wat is dat, hechten?
Je reist twee jaar de wereld over en je stopt om ergens weer te wortelen. Een huis,school,nieuwe mensen. Ik doe echt mijn best. Mijn nieuwe dorp, zeg ik en ik proef de woorden. Verzamel plaatjes van onze beschermheilige, de maagd van Montefrio. Mijn stad Granada (zo fijn!), mijn schrijfkamer (heerlijk!), mijn land. Espana, zo stond het zo mooi op de uittreksel uit het bevolkingsregister die we vandaag ophaalden. We aten ijs want we zijn nu officieel Spaanse inwoners. Bestond er een inburgeringscursus – ik zou zo beginnen. En elke dag geef ik Spaanse les aan Ilco en de meiden.
Maar ja, dan komt er zo’n poesje je leven binnen. Zo’n klein poesje met een onwaarschijnlijk roze bekje. Waren we op reis, dan was het een toevallige ontmoeting geweest. Ach, wat schattig. Foto,kusje, en weg ging de Landover weer. De meiden zouden er nog lang verhalen over verteld hebben.
Maar nu wonen we hier. En nu gaat Chaia in het internetcafé surfen over kittens en hoe ze groot te brengen zonder moeder. En ik koop lactosevrije melk. En mopper dat het wel een zorg is, zo’n kleintje voeden met Dunya’s doktersspuit. Maar ik doe het wel, ik sta ’s nachts ook op als ik het hoor piepen.
Onze poes, denk ik al. Onze rode poes.
NIEUWSNIEUWSNIEUWS De nieuwe Isabel Snoek is uit. Volgende week meer. NIEUWS NIEUWS
Maar nu eerst een treurig verhaal.
Tranendal
En dan sta je dus ineens een graf te graven in stenige olijfheuvels. Met wanhopig snikkende meiden om je heen. ‘Mama,ik voel me als een moeder die haar kind heeft verloren.’ En ik lees voor (want nee, het kan nooit zonder verhalen ben ik bang)
Dat is heel wat voor een kat. Zo heet dat boek. En het wordt natuurlijk een tranendal.
Is dit hechten? Dan wil ik meteen weer op reis.
