Viva la vida is denk ik het Spaanse equivalent van het Italiaanse dolce vita. Zelfs op een pak maandverband staat met koeienletters: HOY, tu vida es hoy. Hoy betekent ‘nu’; dit is Eckhart Tolle op basisniveau zeg maar.
Het gaat dus zo. Mijn buurvrouw Belen belt op of we komen eten. Leuk, wanneer? Nou, NU dus. En dan staat er een lange gedekte tafel op het erf, vol met zelfgeslachte kip en groenten van het land, want het zijn boeren, die buren van ons. Nadat ze ons elke dag een kist tomaten kwamen brengen (het is nu dus tomatentijd) ben ik ook in een boerin veranderd. Heel erg Emil van de Hazelhoeve, hoe ik in de keuken in de weer ben met tomatensap, tomatensoep, tomatensaus en tomatensalsa. Daarvoor hadden we de kersen, de perziken, de watermeloenen.
En de vijgen! Ons hele huis ruikt naar caramel, van de vijgen die overal liggen te verdrogen. Je glijdt er regelmatig over uit op de patio. De kracht van de vijg: ze zijn NU rijp en dat zijn ze maar kort. Maak onmiddellijk ijs, taart, vijgenbrood van ze.
En dat is dus ook heel fijn als het (nu) even niet lukt met het schrijven. Sorry, Isabel, Fay, Lucas, Jip en al mijn andere boekenhelden. De vijg is rijp…
Vijgenbrood maak je zo
Prak een stuk of 15 vijgen fijn met sinaasappelsap en –schil. Klop 2 eieren met wat suiker schuimig. Doe er de vijgenmousse bij en ook nog eens flink wat in stukken gesneden verse vijgen. Roer er 200 gram volkorenmeel (ja, dat is even zoeken hier in de supermarkten), een zakje bakpoeder en zout doorheen. Doe in een broodvorm en bak in een onvoorspelbare Spaanse gasflessenoven. Grote kans dat het brood na een uurtje nog steeds lekker kleverig is. Eet het bij voorkeur met verse Montefriokaas (van schaap en koe).
