Ik word wakker en denk feestelijk: 8 maart vrouwendag!
Dat denk ik trouwens helemaal in mijn uppie. Niemand van mijn vriendinnen zal me vandaag een mail sturen met ‘gefeliciteerd met vrouwendag’ erin. Ze hebben er helemaal niks mee, met dit Aletta Jacobsgevoel van sterke vrouwen. Neem Suze Groenweg, de eerste vrouw in de tweede kamer, die was een verre tante van mijn moeder. Dat is toch stoer? Of ‘brood en rozen’, dat was de leus van de vrouwen die ruim honderd jaar geleden voor het eerst de straat op gingen. Brood en rozen, dat vind ik mooi….
Maar hier haken zelfs mijn bloedeigen dochters af. Ze luisteren heus wel braaf naar mijn uitleg over wat dat is, vrouwendag. ‘O ja , dia de mujer, dat hebben we op school gehad’ (de Spaanse scholen zijn erg goed in feestdagen). Maar daarna gaan ze gauw weer met de barbies spelen. Barbies! Toen ik twaalf was, was dat ongeveer het meest seksistische (en dus bijna verboden) speelgoed wat je kon hebben. Ik kijk naar ze en denk: is dit de nieuwe generatie vrouwen, de vierde feministische golf zeg maar?
Sluiers
Of neem de kwestie ‘hoofddoekje’. Op reis hebben we zoveel vrouwen met hoofddoeken gezien dat onze meiden nergens meer van opkijken. Sterker nog, toen we laatst weer in Marrakech waren, voelde het alleen maar vertrouwd: ha leuk, we zijn weer op reis. Dat vrouwen sterk zijn, en al helemaal in Afrika, zagen ze toch wel, ze keken met gemak door al die sluiers heen.
Zelfs in Iran, toen we zelf gesluierd moesten, vonden de meiden het alleen maar enig: mooie glittersjaals uitkiezen! Nieuwe knooptechnieken leren! Ikzelf had het lastiger, miste de wind door mijn haar. En ook vond ik het stom om een raar soort onzichtbaar te zijn in zo’n duidelijke mannenmaatschappij. Dus uiteindelijk, toen we konden kiezen in welk land we weer een tijdje wilde neerstrijken, dachten Ilco en ik: geen islamitische plek – juist omdat we dochters hebben. Liever zien we ze ergens waar de voetstappen liggen van Aletta, Suze of (andere heldin) Rosa Luxemburg.
Die ervaring in Iran heeft de burka bij mij niet populair gemaakt. Maar dat geldt niet voor Bloem, Chaia en Dunya. Het hele onderwerp interesseert ze nou echt helemaal niks. In hun universum is het eigenlijk allemaal heel simpel: met of zonder hoofddoek, iedereen is gelijk van barbie tot burka-moslima. In Spanje, in Nederland, Marrakech… overal en altijd.
Waarmee ze overigens precies datgene zeggen waar de Rosa’s, de Aletta’s en de Suzes zo keihard voor hebben gestreden!
Prachtige Marrakech-foto’s van Ilco op:
http://www.flickr.com/photos/12966304@N00/sets/72157623568065448/show/
