‘Al dat reizen is geweldig,’ zegt Bloem, ‘maar dit vind ik jammer: dat ik daardoor nooit op kamp kon gaan met school. En daarom wil naar dit Spaanse avonturen-zomerkamp. Nu.’
Wanneer is dit gebeurd? Wanneer is mijn kleine meisje, dat altijd zo zoet naast mij was, zo groot geworden, en met zulke duidelijke standpunten?
Slaapzalen
Het is een leuk kamp denk ik, als je van avonturen houdt. Paardrijden, kanovaren, bergbeklimmen, dat werk. Slaapzalen. Ook nog eens in een prachtig natuurgebied. En kinderen uit de provincie Granada krijgen voorrang.
‘Ik heb haar nog eens heel goed in de ogen gekeken,’ zegt IIco, die Bloem heeft weggebracht, ‘en ik zag niets dat duidde op angst of onzekerheid. En de andere kinderen heb ik ook goed bekeken. De enige die ik ervan zou verdenken iets stouts te doen in de zin van stiekem een stickie roken, zijn de leiders. Maar dat waren dus eigenlijk heel leuke studentachtige types.’
En wanneer is dit gebeurd? Wanneer is mijn Ilco zo’n wijze pubervader geworden?
‘Al dat reizen is geweldig,’ zegt Bloem, ‘maar dit vind ik jammer: dat ik daardoor nooit op kamp kon gaan met school. En daarom wil naar dit Spaanse avonturen-zomerkamp. Nu.’
Wanneer is dit gebeurd? Wanneer is mijn kleine meisje, dat altijd zo zoet naast mij was, zo groot geworden, en met zulke duidelijke standpunten?
Rose pruiken
Er zijn foto’s die je kunt bekijken op internet. Ik zie mijn meisje op een paard, ze ziet er ontspannen uit. Maar wat doen al die kinderen met paarse en rose krullenpruiken op die andere foto’s? Wat is dat, waarom? Het is toch niet nu al bonte avond?
‘Probeer slechts één keer te bellen,’ zegt de kampfolder streng, ‘dat is niet goed voor het groepsgevoel.’ Natuurlijk, denk ik, die Spaanse ouders zijn overbeschermend naar hun kinderen toe, heel goed dat ze zoiets opschrijven. Maar o wat voel ik me een Spaanse moeder als ik haar, na drie lange dagen eindelijk opbel.
‘Ha mam, ik zat net te eten,’ zegt Bloem met haar gewoonste stem. ‘O leuk!’ roep ik overdreven, ‘wat eet je?’ ‘Worst,’ zegt ze.
'Ze eten daar worst,' zeg ik tegen Ilco.
Chaia is gelukkig duidelijker. Ze pakt de telefoon uit mijn hand en zegt zakelijk: ‘Hoi, ik zag je op de foto’s, heb je al een vriendin? Oké, en hoe heet ze?’
Goed, Bloem heeft dus een vriendin daar, misschien wel een met een rose krullenpruik. En ze eet worst.
Dat is een hele geruststelling.
