Tsjonge… het leek wel alsof ik een open invitatie had gedaan op een datingsite. Enorme hoeveelheden mailtjes, van bekenden en onbekenden, met fijne titels als ‘JA!!!’ en ‘IK!’. Dank jullie wel, ik ga met extra veel animo verder met het blog – ook in tropische zomermaanden. En speciaal voor Karlijn in Vietnam en Marije tussen de gekken nu weer een wat langer verhaal.
Vier zonen
Er is een vader met vier zonen bij ons op bezoek. Dat is weer eens wat anders dan altijd die meisjes en hun vriendinnen die bevallige spelletjes doen en in bikini naast het zwembad liggen. Nu hebben we in datzelfde zwembad waterpolowedstrijden en is alles kletsnat. Maar verder heeft het wel een hoog Bolderburen-gehalte met al die kinderen (zeven) en poezen (elf) op de patio. ‘Grieks’ vindt de vader het beeld van al die spelende zwarte katjes in het maanlicht. De jongens willen er wel een paar meenemen maar dat mag niet van de vader. Helaas, want een van de poezen die wel tam is en die we zouden laten steriliseren, ziet er ineens verdacht dik uit….
Tsjonge… het leek wel alsof ik een open invitatie had gedaan op een datingsite. Enorme hoeveelheden mailtjes, van bekenden en onbekenden, met fijne titels als ‘JA!!!’ en ‘IK!’. Dank jullie wel, ik ga met extra veel animo verder met het blog – ook in tropische zomermaanden. En speciaal voor Karlijn in Vietnam en Marije tussen de gekken nu weer een wat langer verhaal.
Langs de kant van de weg
‘Dit gaat helemaal mis,’ zegt Ilco dreigend en dat is natuurlijk ook zo. Maar ja, wat dan? ‘Je kunt ze altijd in een doos langs de kant van de weg zetten,’ zegt mijn buurvrouw Belen bemoedigend. Ik denk aan de vossen, de wilde honden. Tsja, dan is het probleem wel in één klap opgelost. ‘Misschien bestaat er zoiets als een poezenabortus?’ zegt Ilco, maar ook dat klinkt me vrij gruwelijk in de oren. En de dierenarts is al een paar weken onbereikbaar (anders was dit nieuwe probleem nooit ontstaan).
Op een of andere manier gaat iedereen ervan uit dat ik dit persoonlijk wel even ga oplossen. En misschien is een deel van het probleem wel dat ik het nog niet zo’n erg probleem vind. Wilden we onze cortijo niet ooit ‘Los gatos negros’ noemen? Nou dan. De poep en kots valt op het moment nog mee en ja, die kleintjes zijn wel superschattig als ze het zout van je hand likken of voetballen met vijgen.
Eh… nu nog wel, ja. Ik weet het, ik weet het!
