Op de plek waar vroeger een hondenkennel was, hebben we een tuintje gemaakt. Rozen, lavendel, bougainville. Dunya is gefascineerd en stopt enthousiast van alles in de grond: appelpitten, perenklokhuizen, een stuk afgekloven meloen. Elke dag gaat ze kijken naar ‘haar’ tuintje en vertelt ons wat voor grote oogst we kunnen verwachten. We glimlachen liefdevol en zeggen ‘Ja zeg, wie weet.’ Tot er op een dag een sliert begint te groeien in Dunya’s tuintje. En die sliert wordt zienderogen langer.
Sliert
De sliert van Dunya doet me denken aan een vleesetende plant. Hij kruipt en slingert door de hele tuin, bedekt alles met rare bladeren. Wat is het? Dunya is door dolle heen, maar vandaag krijgt Ilco een bewonderenswaardige aanval van tuinierlust. Hij begint te hakken en te snoeien – en dus ook Dunya's sliert in te dammen.
Na een tijdje raapt hij iets op dat onder al die bladeren ligt. 'Kijk nou eens wat Dunya heeft gezaaid.' Ik denk in eerste instantie dat het een voetbal is, maar nee. Het is een reusachtige groene meloen!
