Ik was zo’n kind dat altijd huilend van vakantie terugkwam. Ik wil niet weg, ik wil niet terug, ik wil niet, IK WIL NIET!
En eigenlijk ben ik nog steeds zo.
Lonely planet
Na tien dagen zee, zee en nog eens zee stap ik morgen met zware benen in de Landrover. Waarom kunnen we hier eigenlijk niet altijd blijven, waarom niet? Wat heb je meer nodig dan zee voor je ontbijt, zee om te schrijven en zee als toetje voor de nacht?
'O jee, ze gaat huilen,' roept Bloem en Chaia zegt bezorgd: 'Mam, niet hier. Ze zien je!'
Het enige dat helpt is de grote reisgids van Lonley Planet. Want ja, we hebben weer stiekeme plannen voor een grote verre reis. Niet nu meteen, we moeten eerst nog veel voorbereiden. 'En ons verheugen,' zegt Ilco.
Ik droom weg bij visa extensions en 'wat te doen bij slangenbeten'. Mijmer over of Chaia nu voor eeuwig immuun is voor malaria of niet en dat we rugzakken moeten kopen en waar. Een nieuwe reis!
Zodat mijn leven weer eens verandert in een vaag intermezzo van weemoed en verlangen.
