‘Waarom gebeuren dit soort dingen nooit bij andere families?’ vraagt Ilco na afloop.
Ik snap wat hij bedoelt. Het heeft iets te maken met grenzeloos optimisme (Ilco) en grenzeloze naiviteit (Anna). Soms werkt dat geweldig, nu niet. Nu lopen onze dochters hard te huilen, met bloedende schrammen op hun armen. ‘Ja hoor, nu krijg je dus tetanus,’ snikt Bloem tegen Dunya.
Het plan
Het ging weer eens over de zwerfpoezen, zolangzamerhand toch echt een plaag. Als we die vier kleine zwarte (inmiddels al lang niet meer zo klein en schattig) nou eens meenamen naar de kust? Op onze favoriete zeecamping zijn de mensen dol op zwerfkatten, hebben we gezien. Ze krijgen overal eten en schoteltjes melk. Daar kunnen er makkelijk nog een paar bij. En als de toeristen weg zijn, worden ze toch gewoon zeekatten? Vis genoeg in Tarfia
‘Waarom gebeuren dit soort dingen nooit bij andere families?’ vraagt Ilco na afloop.
Ik snap wat hij bedoelt. Het heeft iets te maken met grenzeloos optimisme (Ilco) en grenzeloze naiviteit (Anna). Soms werkt dat geweldig, nu niet. Nu lopen onze dochters hard te huilen, met bloedende schrammen op hun armen. ‘Ja hoor, nu krijg je dus tetanus,’ snikt Bloem tegen Dunya.
Kattenpandemonium
De meisjes gaan de poezen vangen, Ilco staat klaar met het mandje. En daar gaat het mis. Het vele voeren, aaien en soms zelfs optillen heeft deze poezen ogenschijnlijk tam gemaakt, maar het blijven toch zwerfkatten. Merken we nu. Want die leuke schatjes met namen als 'Jumper' 'Muts' en 'Hangpoes' ontpoppen zich in luttele seconden tot krijsende furies. Laf verscholen in de keuken, hoor ik het woeste gekrijs door het dal schallen, met daardoorheen het geschreeuw van Ilco en het keiharde huilen van de meisjes. Het is één ellendig kattenpandemonium.
Oké, we hebben er één meegenomen. Streep, de enige die al tam was voor we kwamen, vermoedelijk een huiskat geweest, ooit. Streep ging zoet mee en sloop stiekem de auto uit bij aankomst. Voorbeeldig, zo hadden we het bedoeld. Hij loopt nu rond over de camping en eet tartaar en hondenvoer dat de toeristen voor hem kopen in de campingwinkel. Nu al staat hij, tot stiekeme hilariteit van de meisjes, op tientallen foto's.
'Je moet alleen wel je handen wassen na het aaien,' komt de Duitse buurman mij waarschuwen. Ik knik vaag – en hij voegt er dreigend aan toe: 'Wie weet van wat voor smerige plek zo'n beest vandaan komt!'
