Vandaag Tirza gezien. Het boek kon ik indertijd amper uitlezen, zo erg vond ik het. Zo gruwelijk en naar werd de gekte van de hoofdpersoon beschreven. En ook nu zit ik naast mensen die de bioscoop geschokt en op een rare manier ontroerd verlaten.
Maar ik niet. Hoe goed Gijs Scholte van Asschat ook speelt en hoe dol ik ook ben op de woestijn van Namibie, ik vind de film tamelijk saai. En het einde is volgens mij, met de Oscar in het achterhoofd, veel braver gemaakt dan het boek. Of vergis ik me? In ieder geval, het doet me niet zoveel. Wat is er met mij gebeurd?
Het heeft vast te maken met het het boek dat ik nu schrijf. Dat is ook erg. Lang niet zo erg als Tirza, maar toch – het is wel een kinderboek. En beerputten en kinderen – dat gaat niet samen, toch? Hoewel, als je er eenmaal aan begint…
Hint
Het is (bijna) kinderboekenweek. Vanaf morgen ga ik in de trein wonen en doe een soort megatour door de leukste, afgelegen plekken van Nederland. Van Boxmeer tot Leeuwarden ga ik scholen bezoeken.
Daarom nu alvast een eerste hint om de cliffhanger van een paar dagen geleden op te lossen: koop deze donderdag de Vrij Nederland. Lees mijn stuk en dan praten we verder.
