De kerstmarkt. De Spanjaarden hebben dit simpele gegeven tot grote hoogten verheven. Hele gezinnnen, grote drommen mensen trekken de stad in voor hun ‘inkopen’ Maar waar die dan eigenlijk uit bestaan? ‘Ik zie hier zoveel dingen waarvan je de derde gratis krijgt, terwijl je er eigenlijk niet eens eentje van wilt hebben,’ mompelt Ilco, als we in Madrid weer eens middenin de kerstmarkt zijn beland. ‘Wat dan?’ vraag ik, mijn ogen begerig op de kerststallen gericht. ‘ Nou, roze pruiken bijvoorbeeld.’
Ongezonde nonnen
Roze pruiken. Rendierhoorns. Fluorescerende tollen die je in de lucht moet gooien. Wollen kerstmannenmutsen (het is achttien graden). Snerpende toeters. Spongebob drinkbekers met een rietje op de plek van hun piemel. Ik noem maar wat gewilde artikelen van de kerstmarkt. En dan heb ik het nog niet eens over het rariteitenkabinet van mensen dat hier te bezichtigen is. ‘Micky, Micky!’ roept een kindje blij naar Micky Mouse, die zich snel omdraait en wegholt. Wat doet hij ook op een kerstmarkt? Dan zijn al die kerstmannen een stuk beter. Voor een euro mag je met ze op de foto. Het zonnetje straalt vrolijk, misschien zijn ze daarom zo chagrijnig? Een van de kerstmannen rukt verhit zijn rubberen masker af. Het is een Marokkaan, die waarschijnlijk een week geleden nog tassen verkocht. Verderop staat een enorme cirkel mensen rondom een man die zich krachig laat inwikkelen met plastic, het doet me aan de lijken van Dexter denken. En op de grond zit een groep ongezonde nonnen, even grijs als hun habijt, te picknicken met grote zakken chips en chocoladekoekjes. De zwervers van Madrid – die natuurlijk niet naar binnen hoeven met dit weer – hebben het zich gemakkelijk gemaakt aan de randen van het Plaza Mayor. Gezeten op hun kartonnen zetels, dekentje erbij, kijken zij gefascineerd naar wat daar allemaal aan hen voorbij trekt op het schouwtoneel van hun leven.
De kerstmarkt. De Spanjaarden hebben dit simpele gegeven tot grote hoogten verheven. Hele gezinnnen, grote drommen mensen trekken de stad in voor hun ‘inkopen’ Maar waar die dan eigenlijk uit bestaan? ‘Ik zie hier zoveel dingen waarvan je de derde gratis krijgt, terwijl je er eigenlijk niet eens eentje van wilt hebben,’ mompelt Ilco, als we in Madrid weer eens middenin de kerstmarkt zijn beland. ‘Wat dan?’ vraag ik, mijn ogen begerig op de kerststallen gericht. ‘ Nou, roze pruiken bijvoorbeeld.’
Crisis
En toch en toch. Vlak voor Ilco en ik weer gauw de hippe homowijk in vluchten waar het zachte bed van ons heerlijke designhotel op ons wacht, overvalt me toch een kerstachtige zachtheid. Is het niet aandoenlijk hoe al die Spanjaarden, crisis of geen crisis, zo en masse en vrolijk de straat opgaan? Ze genieten schaamteloos en pretentieloos van dit circus, samen met de oma’ s en alle kinderen, die voor de gelegenheid prachtig zijn aangekleed als kleine prinsjes en prinsesjes. Vol verwachting staan ze in lange rijen te wachten om naar een of andere plastic kerststal in een openbare ruimte te kijken of om het felbegeerde lot voor de kerstloterij te kopen. Niemand dringt voor, iedereen lacht naar elkaar. Iedereen maakt foto’s. Van de grote kerstboom op Sol, van elkaar, maar vooral van alle lichtjes. De kerstverlichting van Madrid is dan ook spectaculair mooi. En dan de levende standbeelden! Die worden ook elk jaar kunstiger. Zo zal ik –ik noem maar wat- de indrukwekkende geit met zijn gouden mantel niet licht vergeten.
