‘Dat hoor je toch steeds vaker: dat er een rendier bovenop een bus zit.’
Ik ben in Amsterdam en slaap bij mijn moeder die af en toe stiekem iets wonderlijks zegt. En dat blijft dan vervolgens enorm hangen. Een rendier op een bus – dat lijkt verdacht veel op de ‘kamelen in de sneeuw’ van Anne Mg Schmidt, een prachtige ode aan de kinderfantasie.
En ja, het is een gezocht bruggetje, maar ik ben deze week weer enorm op missie voor diezelfde kinderfantasie.
Boodschappen
Bij Felix Meurders op de radio mag ik over Nooit meer lief praten. 'Ik ben lekker stout' van Annie MG Schmidt is de introductie – en zet meteen de toon voor het gesprek. Zo fijn als journalisten echt je boek hebben gelezen! Dat klinkt misschien raar, maar ik heb de laatste weken erg veel interviews gegeven aan allerlei mensen die alleen maar OVER Nooit meer lief hadden gelezen. Dit gesprek is van een totaal ander niveau en zowel ik als de presentator vinden het jammer als het alweer afgelopen is. Met het blije gevoel dat kinderliteratuur echt serieus genomen wordt verlaat ik de studio – om vervolgens op tv een of andere prinses alles weer om zeep te zien helpen in een gesprek over de milieuboodschap in haar eigen kinderboek.
Wat nou boodschap? Dat gebeurt toch ook nooit bij grote mensenboeken: dat de schrijver eerst een soort verantwoording moet afleggen? Laat die kinderen toch!
Maar de weg is nog lang. In de kinderboekwinkel hoor ik dat Nooit meer lief gesprek van de dag is maar dat het amper wordt verkocht omdat de ouders 'erg voorzichtig' zijn. 'Het vorige boek over een rotkind ging regelrecht naar de ramsj'. En tot overmaat van ramp begint mijn redacteur over boeken die 'retour'' komen.
Ik troost mezelf door lekker veel kleren te kopen in de uitverkoop (een wonderlijke paradox als je erover nadenkt), wijntjes te drinken met vriendinnen en mijn moedertje te knuffelen. En zij vertelt me dus, tot twee keer toe zelfs, over die rendieren op de daken van bussen.
Ik vind het wel een bevrijdend beeld. 'Ik ben lekker stout' eindigt met 'en als ze kwaad zijn zeg ik BIL!' Dat doe ik niet. In plaats daarvan denk ik heel hard: 'een rendier op een bus' – en onmiddellijk openen zich nieuwe vergezichten.
