Toen ik studeerde hing het boven mijn bureau: een tamelijk lang citaat van Brecht, uit een lied van Lotte Lenya (zie verderop). Op een of andere manier vond ik het erg interessant, dat gesprek tussen die twee Anna’s – en niet alleen omdat ik zelf zo heette. Nog steeds zegt er wel eens een stemmetje in mijn hoofd: ‘Nicht wahr, Anna?’
Afwas
Het fijne met goede citaten is dat je ze zo heerlijk naar je hand kunt zetten. Dat kan met het Anna-citaat ook. Want voor mij gaat het helemaal niet over kapitalisme en deugdzaamheid (zoals het geloof ik bedoeld is) maar over dag en nacht. Zichtbaar en verborgen. En nu denk ik zelfs: o ja, er zijn twee Anna’s. De ene is net terug uit Amsterdam. Die Anna heeft weinig slaap nodig en veel wijn. Die Anna woonde de afgelopen week zo’n beetje rond het Leidseplein waar ze van theater naar bioscoop naar Paradiso snelde. En nog snel even naar een paar fijne boetiekjes. Die Anna zou wel in een hotel willen wonen, eigenlijk, en nooit nooit de afwas doen.
En de andere Anna? Die zit nu achter haar computer naar de olijfbergen te staren. Die komt de komende dagen die berg niet af en dan nog alleen voor een eenvoudig boodschapje. Die heeft al haar rinkelarmbanden afgedaan omdat dat zo’n lawaai maakt bij het typen. Die staat uren in de keuken over nieuwe boeken na te denken en maakt ondertussen landelijke maaltijden. Die leest haar dochters voor en stopt ze op tijd in bed.
En die Anna moet nu heel hard aan het werk!
Nicht wahr Anna?
Meine Schwester ist schön
Ich bin praktisch
Sie ist etwas verrückt
Ich bin bei Verstand
Wir sind eigentlich nicht zwei Personen
Sondern nur eine einzige
Wir heißen beide Anna
Wir haben eine Vergangenheit und eine Zukunft
Ein Herz und ein Sparkassenbuch
Und jede tut nur, was für die andere gut ist.
Nicht wahr Anna?
Ja, Anna.
