“What if you slept? And what if, in your sleep, you dreamed? And what if, in your dream, you went to heaven and there plucked a strange and beautiful flower? And what if, when you awoke, you had the flower in your hand? Ah, what then?” (Coleridge)
Ik droom over mijn moeder. En misschien kan ik via die droom weer eens over haar schrijven. Liever zou ik dat ‘live’ doen, maar er zijn grenzen – zelfs aan het exhibitionisme van het weblog.
Drug
We dromen sowieso veel, deze dagen. Is het iets in de Spaanse lucht? Teveel nootmuskaat in het eten (echt waar, dat werkt dromen, of zelfs nachtmerries in de hand)? In ieder geval, Ilco is weg en de meisjes en ik worden nu al een paar ochtenden wakker met een hoofd vol dromen.
Grappige dromen. Bloem: ‘Dat alle boeren van boer zoekt vrouw in verschillende liften op en neer raasden in een warenhuis.’
Angstdromen: ‘Dat de poesjes van de patio naar Gibraltar moesten zwemmen en na 32 uur gekookt werden in een pan vol ingewanden. En dat wij dat moesten opeten.’
Het lijkt wel of we weer aan de Lariam zijn, de alomgevreesde antimalariadrug, die we maandenlang slikten in Afrika. Sommige mensen worden er paranoïde van, wij begonnen alleen maar geweldig te dromen.
De droom
Mijn moeder woonde in een reusachtig huis. Een huis als een vergeten museum, helemaal van spinrag gemaakt, met van dat gefilterde zonlicht overal. En fotolijstjes en schommelstoelen.
Mijn moeder zat zelf als een klein muisje in een berg kussens en haar beste vriendin zat bij haar.
Ik niet. Ik was buiten, want daar was een heerlijke zomerweide met ongemaaid gras dat vol zat met bloemen. Maar ik deed wel iets voor mijn moeder. Ik schilderde de drempels. Oudroze. Alles was oud en brokkelig in dat huis, dus ook die drempels. Ik zat aan de buitenkant te schilderen en mijn moeder zat ergens ver weg in de buik van het huis. Ik wilde dat ze uit dat stoffige huis zou komen, de zon in. Daarom schilderde ik de drempel!
En net toen ik dacht: maar nu is die drempel nat, hoe moet ze er dan overheen komen, zakte de hele muur in elkaar.
