De burgemeester van Montefrio is een hippe vrouw, bijna meisjesachtig. Bij binnenkomst zoent ze me op de wangen, maar daar kijk ik al niet meer van op. Hier geef je nooit iemand een hand, altijd meteen twee zoenen. Zelfs al is het de burgemeester.
Toch betrap ik me op de lichtelijk seksistische gedachte: ‘Is ze niet te jong, te lief, voor haar vak?’
MasterPeace
Het is Ilco die deze afspraak heeft gemaakt. In wonderbaarlijk goed Spaans (wat doen tolk Frank en ik hier eigenlijk?) zit hij te vertellen over MasterPeace en dat er in juni een miniconferentie is. Pioniers van de vrede uit Nederland, Egypte, Belgie, Engeland zullen elkaar voor het eerst ontmoeten rond onze cortijo.
En de burgemeester vindt het allemaal geweldig. Ja, ze zorgt voor extra slaapplaatsen, ja ze hangt het dorp vol MP-vlaggen, ja ze mogen gratis vergaderen in het oude klooster. En dan gaat de dorpsband ook nog de hele zaterdagavond muziek voor ze maken (‘Bueno!’ roept Ilco bij dit laatste – en je moet hem wel heel goed kennen om hem nu op een leugen te kunnen betrappen).
Eieren keer veertig
In gedachten maak ik mijn eigen lijstjes. Nu al.
Zoveel mensen in ons huis, zoveel bij de buren, zoveel broden voor zoveel ontbijtjes. Een paellapan voor veertig personen. Handdoeken. WC-papier in enorme hoeveelheden. Niet vergeten tijdig brood te bestellen bij de bakker die aan huis komt, en vlees en vis bij de slager en de visboer. En niet teveel varkensvlees! Zelfde voorbehoud bij alcohol (hoeveel moslims komen er eigenlijk? Niet elke Egyptenaar is er een – dit navragen). Extra glazen kopen. Stoeltjes? Hoeveel mensen eten er van één ijstaart? Vriezer leegruimen. Salades keer veertig, eieren keer veertig, broodbeleg keer veertig, denk groot! En als ik het toch niet kan laten om taarten te gaan bakken dan minimaal vier tegelijk.
Ik weet het, het duurt nog ruim twee maanden, ik lijk wel gek. Maar ja, ik wil nou eenmaal de perfecte gastvrouw zijn. Dat er niemand – en ik zelf al helemaal niet – voor rare verrassingen komt te staan. En zo brengt de wereldvrede hier in huis soms nogal wat onrust met zich mee.
‘Dank je wel,’ hoor ik de burgemeester zeggen. Ik kijk op. haar ogen zijn gericht op Ilco.’ Dat Montefrio een rol mag spelen,’ zegt ze lief, ‘en vooral: dat jullie dit allemaal doen. Voor de vrede.’
Ik kan nog veel leren van onze burgemeester
