Kinderjury

Mijn moeder aan de telefoon. ‘De laatste dag vandaag he?’
Ik heb geen idee waar ze het over heeft.
‘Ik vind het toch zo spannend,’  gaat ze verder, ‘je houdt me wel op de hoogte toch?’
Er begint me iets te dagen. ‘Je bedoelt…’
‘Aan mij zal het niet liggen,’  zegt ze tevreden, ‘ik heb mijn uiterste best gedaan, heel Nederland weet het. Niemand kan er meer omheen: jij wordt het!

Heeft mijn moeder gelijk: word ik genomineerd door de kinderjury?
Met collega-schrijver Manon Sikkel heb ik al een weddenschap over wie van ons de mooiste schoenen gaat dragen op de rode loper van Carré. Want dat is waar de genomineerde schrijvers zullen verschijnen, ongeveer de hoogste staat van glamour, denk ik, die je als kinderboekenschrijver in Nederland kunt bereiken. (Mijn moeder: ‘Carré? Echt? Oh….’)
Ik schat in dat Manon Sikkel Italiaanse designersschoenen gaat dragen, terwijl mijn enige designschoenen Engels zijn en (o kleine zeemeermin) in mijn voeten snijden bij elke stap. Toch durf ik die weddenschap wel bij elkaar te bluffen – om het simpele feit dat ik toch niet genomineerd ga worden. Schiet niet op mijn olifant is op de tiplijst beland en dat is al stoer genoeg. Daardoor kreeg ik van de uitgever ineens een stapel olifanten-foldertjes (getipt! stem!) om campagne mee te voeren. En met die folders is mijn moeder dus uiterst fanatiek het land in getrokken.

Wereldberoemd op de Snoekjesgracht

De speelgoedwinkel. De boekwinkel. De bakker. De coffeeshop. In een straal van honderd meter rond de Amsterdamse Snoekjesgracht waar mijn moeder woont ben ik inderdaad niet te missen (ga maar kijken). Mijn moeder is een geliefd oud dametje en haar buren willen haar best ter wille zijn door zo’n foldertje op te hangen (of ze willen maar al te graag van haar af zijn – mijn moede kan ook erg dwingend zijn).
Daarnaast is mijn moeder de afgelopen weken op pad geweest naar Domburg en Texel. Steeds weer met een tas vol foldertjes, die ze schaamteloos en vol moederliefde op de raarste plekken heeft lopen uitdelen en ophangen. ‘Iedereen vindt het zo leuk!’
Maar ja, het gaat dus om het stemmen en het zijn de kinderen die dat doen. Het is heus geen valse bescheidenheid om te stellen dat ik het bij hen met geen mogelijkheid kan winnen van de Oomens, de Van Loons, de Stiltons, of zelfs de Sikkels.
Maar toch. Wat zou het leuk zijn. En nou ja, heus niet alleen voor mijn moeder…