‘Let’s drink to world peace.’
Met die woorden krijg je Andy MacDowell in je bed (en wie wil dat nu niet?). Of in ieder geval krijgt de hoofdpersoon van Groundhog Day (topfilm, hoeveel keer je hem ook ziet) dat van haar te horen. ‘Laten we drinken op de bosmarmot,’ zegt hij enthousiast, waarop Andy’s verwachtingsvolle gezicht meteen betrekt, want: ‘I always drink to world peace’.
Ik zit dezer dagen steeds maar te wachten tot iemand hier dat ook zegt, dat lijkt me nou zo leuk. Maar nee, er wordt door de mensen van MasterPeace geklonken op van alles en nog wat, maar niet op world peace.
MasterPeace
MasterPeace is Ilco’s nieuwe grote project en dit weekend is Montefrio voor veertig MasterPeacers uit de hele wereld het ontmoetingspunt. Ze eten elke dag hier op de patio, dus kan ik vanuit mijn veilige keuken heerlijk observeren hoe het ervoor staat met de wereldvrede. Zo valt het me op dat mensen van MasterPeace hun zinnen opvallend vaak beginnen met de woorden ‘It’s all about…” En dan komt er iets als ‘being together’ of ‘conncetions’ of ‘connectivity’ (snap nog steeds niet goed het verschil tussen die laatste twee, maar dat zegt ongetwijfeld iets over mij).
Verder is de wereldvrede jong (de Egyptische delegatie bijvoorbeeld: allemaal begin twintig; je moet ze ‘s ochtends nog echt als kinderen hun bedje uitschoppen), stoer (veel types die je met een onhip woord ‘jonge honden’ zou kunnen noemen) en, ook heel fijn, niet gevangen in linkse dogma’s. Dus veel drinken en veel eten, dansen op flamenco muziek en nachts met zijn allen het zwembad in, met kleren en al.
Blaren
Dat vind ik erg bemoedigend.
Zelf ben ik er moe van, met spierpijn van het koken (echt waar: buikspierpijn van het snijden!), blaren en zelfs wonden (ook van dat snijden natuurlijk), maar aan energie verder geen gebrek. En dat lijkt me een goed begin – van wat dan ook. Let’s drink to world peace!
(Of drinken jullie liever op de bosmarmot?)
