‘Nou, daar moet wel een heel ernstig ongeluk zijn gebeurd.’ Ik ben in het Centro de Salud met twee patienten, onder wie mijn oudste dochter met gescheurde enkelbanden. Om ons heen is net iedereen weggerend, artsen laten hun spullen vallen, ambulances gieren door de bocht, mensen blijven staan en wijzen naar de traumahelicopter.
Pas als we een half uur later bij de berg komen en ik halverwege word tegengehouden, blijkt dat dit allemaal gaat om Chaia, mijn middelste meisje.
Het wildste paard
De hele conferentie heeft Chaia MasterPeacers begeleid die graag wilden paardrijden. Iedereen heeft het geweldig gehad. En nu, de laatste ochtend, steigert het wildste paard waar Chaia zelf op zit en valt over haar heen. Ja, je leest het goed. Er is een paard van duizend kilo op mijn kind gevallen. Ze stond nog op ook – en viel meteen weer neer. Ze hebben haar keihard op haar wangen geslagen om haar weer bij bewustzijn te krijgen en daarna gillend van pijn in die helicopter gezet.
Goed, genoeg drama (ik heb dit al een beetje gecensureerd). Chaia ligt in het ziekenhuis van Granada en het lijkt allemaal vooral te gaan om scheuren in haar milt. Met veel geluk hoeft dat zelfs niet geopereerd te worden. Ze ligt nu aan duizend slangen en infusen om te kijken of er geen bloed meer lekt.
Je kind zo te zien, is het ergste wat er is. Dan ga je zelf een klein beetje dood. Vooral als ze dingen zegt als: ‘Het was eigenlijk heel mooi. Er was blauw vuurwerk en een fijn wit licht en daar ging ik naartoe. Maar toen sloegen ze me en werd ik ineens keihard teruggetrokken.’
Haar vader
Nog even dit. Wie is er bij haar, ligt naast haar in bed en wijkt nu al de hele dag geen seconde van haar zijde? Mijn Ilco, haar vader. Zo weggerend uit de conferentie, de hele wereldvrede uit zijn handen laten flikkeren.
Dus daar zit ik nu thuis, met een zielig kind met gescheurde enkelbanden dat nu natuurlijk helemaal wegvalt. Met een wasstapel zo groot als een rijstebrijberg, de auto van onder tot boven vol met lege bierflesjes, een bijna ontploft huis en algauw vijftien uur slaaptekort. Alleen maar vreselijk veel van ze te houden.
8 reacties op “Mijn kind”
En dan staat de wereld even stil, is niets belangrijk, behalve je kind.
Kinderen zijn taai en sterk en Chaia heeft haar ouders en zussen om haar heen.
Heel veel beterschap.
Ada
Oh lieve blogfamilie, heel veel sterkte!
Reis je de hele wereld over en dan gebeurt er dit naast je deur. Het komt goed, hou je taai allemaal.
Liefs van Carola.
Lieve Chaia, Bloem en Dunya,
Heel veel beterschap en sterkte gewenst!
Ook voor Papa en Mama
Liefs Janny
Wat zou ik graag tenminste de was voor jullie doen… Heel veel liefs & sterkte! Ruurd
ik ken jammer genoeg het gevoel , hemelvaartsdag heeft onze zoon ongeluk gehad op het strand in Zandvoort met gevolg , gebroken nek en dwarslaesie waardoor verlamd vanaf zijn nek.
heeii Anna,
heeeeeeeeeel erg veel beterschap!!
Een vriendin van mij (megan) zit naast me en van haar ook heel veel beterschap en sterkte!! Ze kent chaia via mij!
We denken aan jullie!!
good luck
en oook heeel veel beterschap aan Bloem!!
xxxxxxxxxxxxxx en
12352783482376426479326487236762476474632762786 kussjes en knuffels van Blume en Megan
Lieve Anna,
Wat een heftige gebeurtenis…mijn hart sloeg even over.Ik lees het net via Ilco op fb….weer een nacht zonder je meisje thuis. Wat de boedhha zei, en dat geldt voor alles maar is voor mij altijd een fijne in tijden waarin het moeilijk is;
This too shall pass….
Ik stuur een berg knuffels door tijd en ruimte naar jullie toe, en speciaal naar Chaia.
Liefs, Claudia
Lieve familie,
Als meest avontuurlijke, ondernemende en hechte familie in de wereld, heb ik er alle vertrouwen in dat jullie ook dit drama overleven en jullie weer sterker maakt.
Veel liefs van Evert, Jenneke en dochter Eliane