De lunch, ik vind het een overschat ding. Ontbijt: ja, met veel koffie en verse broodjes. Tapas, avondeten, allemaal fijne momenten van de dag. Maar die lunch… ik sla hem net zo lief over. Goed, ik woon dus in het verkeerde land. En bij de Nederlandse bibliotheken zal ik ook nooit echte vrienden maken.
Spaanse lunch
De Spanjaarden en de lunch. Liefst om een uur of drie, minstens drie gangen en een onvermijdelijke vierde gang: veel alcohol (om al dat vet af te breken natuurlijk – of was het nou andersom?). Mijn dochters zijn al zo gebrainwashed dat ze in het weekend gedreven door hevige honger pasta en bruine bonen gaan maken rond theetijd, omdat ik dan echt niet een uur voor ze in de keuken ga staan. En doordeweeks is er de comedor, de eetzaal van de school, waar ze reusachtige boerenmaaltijden krijgen. De belangrijkste (en drukstbezochte) schoolvergadering van het jaar is dan ook die waar ze het jaarmenu bekendmaken. ‘Alles biologisch’ orakelt de directeur, ‘en casera natuurlijk.’ Casera: huisgemaakt, toverwoord voor goed eten. Zelfs restaurants: comidas caseras wat de klok slaat, terwijl ik natuurlijk denk: doe me iets wat ik thuis niet kan. Maar dat terzijde.
Bibliotheeklunch
Als je denkt dat het in Nederland anders is, heb je nog nooit met bibliotheken gewerkt. Als ik naar scholen toe ga is dat bijna altijd door bemiddeling van de bibliotheek. Dan neemt zo’n vrouw je mee op sleeptouw in haar Ford Fiesta en brengt je van Kappelle-Buiten naar Hoogezand-Steenwijk of hoe die plaatsjes allemaal heten. Soms blijft ze erbij en maakt foto’s, soms gooit ze je gehaast het diepe in: ‘Hier is Anna Praagman, ze wordt over twee uur opgehaald door mijn collega’. Ook de voorbereiding is uiterst wisselend. De ene keer ligt er een stapel boeken van mij en hebben de kinderen er een enorm project van gemaakt, de dag daarop staat zo’n hele klas inclusief meester je totaal glazig aan te staren. Maar één ding is altijd perfect geregeld: de lunch.
Ik weet niet precies waarom, maar de correspondentie met al die bibliothecarissen begint en eindigt altijd met de lunch: wat, waar en hoe laat. Ik kom helemaal uit Spanje, heb diverse workshops in petto die goed moeten voorbereid, maar waar gaat het tachtig procent van de tijd over: de lunch.
Lunchmail
Het is hardnekkig en soms ook aandoenlijk. Zo wil ik jullie mijn meest recente lunchmail niet onthouden Komt ie:
Hallo Mw. van Praag,
Mij is gevraagd een lunch voor U te regelen.
Daarom is mijn vraag:
Waar houdt U van? Ofwel wat eet U graag als lunch?
2 bruine bolletjes – of 3 wit? Of wilt U liever nog een bak yoghurt of kwark? Welke smaak?
met kaas of liever vleeswaren?
melk of karnemelk of thee/koffie?
Wanneer U mijn vragen kan beantwoorden: graag!
De bibliothecaresse
4 reacties op “Ofwel wat eet U graag als lunch?”
ik moet hier erg om lachen, mevrouw Praagman!
Allemachtig, denk ik in mijn naïviteit dat er door de bibliotheken wordt gevraagd of je vegetarisch, met wilde zalm of met lamsboutjes wilt lunchen maar vergat dat ze natuurlijk worden uitgeknepen door de subsidiegever. Het gaat om BROODJES en MELK – Nederland op z’n smalst. Hilarisch beschreven!
Geweldig!! Komt me erg bekend voor, maar dan van de andere kant. Tijdens al mijn tours met musici naar de meest belangrijke en grote internationale festivals, bleek toch het belangrijkste voor de heren én dames …… de lunch!!!!!!! Achteraf geen trotse verhalen over hoe geweldig het toch wel niet was om daar te kunnen spelen ….. nee hoor….. maar verhalen over: het eten (de lunch) was K.. of …. eindelijk was het eten (de lunch) goed geregeld!!!!
Mmm, ja we zijn natuurlijk wel getraind in het zorgen dat mensen zich goed voelen, daar hoort eten en drinken bij. Het liefst gaan we ook uitgebreid met de achrijvers in een fijne lunchroom zitten, maar meestal nemen wij zelf als bibliothecaris onze broodjes mee in een plastieken zakje….