Poppenhuizen in musea. Serviesbordjes die aan een muur hangen. Van die lege, glimmende keukens van mensen die nooit koken. Of trouwjurken in een plastic zak. Misschien is het een afwijking, wat andere mensen hebben met piepende krijtjes of een vork in een zilveren vulling, maar ik heb dat dus met dingen die niet gebruikt worden. Ik kan er niet tegen.
(lees verder)
Kinderkamer
Daarom hou ik ook niet van duur uitgegeven boeken. Doe mij een beduimeld exemplaar vol zandkorrels, ezelsoren en alles, dat meteen uitnodigt om opnieuw te beginnen met lezen (andere uiterste, wat er natuurlijk gevaarlijk dichtbij in de buurt ligt: de boeken die hier dagelijks overal slingeren op alle binnen- en buitenbankjes en die niet eens meer dicht kunnen zo stukgelezen).
Dichte piano’s die helemaal ontstemd zijn geraakt. Opschrijfboekjes waar niemand in schrijft. En dat de zelfgebakken taart niet op is, de slagroom alweer ingezakt. Beschimmelde dingen. En het allerergste, misschien wel: een verlaten kinderkamer, die nog helemaal is zoals vroeger met een supermandekbed en een bureautje met laatjes, keurig opgeruimd. Nee, nog erger. Diezelfde kinderkamer die nooit is gebruikt.
Barstjes en stukjes
Maar nu ben ik blij. Het is nog heel vroeg, ik ben als enige op de patio. We hebben al tijden een huis vol gasten, weer eens opvallend veel meisjes. Die natuurlijk allemaal nog diep slapen na hun lange giechelnachten.
De zon is al op, maar de maan is er ook nog. De kleine poesjes gluren slaperig naar me als ik rondloop. Ik beweeg me als een echte moeder, vind ik zelf, door her en der natte handdoeken op te hangen, boeken op stapels te leggen, slingerende zonnebrillen en onderbroekjes. Ik veeg de mieren en de kruimels van de lange houten tafel, maak ruimte voor weer een volgend ontbijt. Veel barstjes en stukjes uit mijn enorme stapel borden. Uitgebeten houten stoelen die elke dag een beetje meer wiebelen. Geeft niet. Want dit is hoe ik het wil: alles in beweging. Dat we het huis kochten en zeiden: lekker groot, en hier kunnen dan heel veel gasten.
En dat ze echt gekomen zijn.
