Glamour en geluk

Mijn vriendinnen de actrices hebben ze allemaal. Publiciteitsfoto’s. Een schrijver van kinderboeken kan waarschijnlijk wel zonder, maar soms wil ik ook ineens een beetje glamour. Zo liet ik mijn eerste PR-foto maken door de society-fotograaf Govert de Roos. Via een van die actrices en heel erg duur, maar Govert bood grootmoedig aan dat de factuur pas zou komen als ik rijk en beroemd zou zijn (dat is inmiddels zes jaar gleden).

Obsceen

Ik voelde me al behoorlijk beroemd in de studio van Govert, waar allerlei Idols-achtige types rondliepen. De sessie zelf was bijna obsceen: Govert en ik verdwenen meer dan een uur samen in het donker met één spotje op mij gericht. Vervolgens begon hij me eindeloos en doordringend aan te kijken en met zachte stem regie-aanwijzingen te geven. ‘Kijk recht in de lens – dat zijn je lezers. En denk heel diep en heel intensief aan het boek dat je nu aan het schijven bent.’
Later moest ik nog rennen om mijn kinderen op tijd op te halen van de Avondvierdaagse. Stond ik daar geweldig opgemaakt door een visagiste met mijn hakjes in de klei (de Avondvierdaagse van Durgerdam gaat dwars door de weilanden). En nog een week later kwam de rekening van de visagiste die kennelijk niet wilde wachten tot ik rijk en beroemd was (maar dat zelf, gezien de hoogte van de factuur, al wel was). Het resultaat van deze foto zie je trouwens nog steeds op de achtergrond van deze site.

Rimpels

Een fotosessie met Ilco, toch ook een vrij verdienstelijk fotograaf, is het tegenovergestelde. Na een tijdje kreeg ik namelijk genoeg van al die teleurgestelde kinderen in de klas. ‘ Is dat Anna van Praag? Ze heeft veel meer rimpels dan op haar foto.’
Ilco fotografeert altijd buiten waardoor je juist elke rimpel ziet en je later alleen maar kunt meevallen. En vervolgens snauwt hij, in het echte leven toch een behoorlijk vrolijk en zachtmoedig type, je dingen toe als: ‘In het licht kijken. En knijp je ogen nou niet zo dicht.‘  Of:  ‘Je kijkt naar niets, dat is raar.’
Goed, ik heb dus weer nieuwe foto’s voor het komende seizoen (waarin hopelijk drie boeken van mij gaan uitkomen). Dit is er eentje van. Die was eigenlijk per ongeluk. De sessie was al achter de rug, het was onze laatste avond aan zee, en we liepen extreem uitgerust en uitgewaaid naar ‘ons’ strandrestaurant. Ilco rende terug voor zijn camera want ‘Het licht is nu zo mooi.’
Geen aanwijzing, geen pose, één klik. Wat hij hier heeft gevangen is puur geluk.