Een knoop in zijn ballen

Internationale dag van de vrede. Ilco staat in alle kranten: MasterPeace is nu ook officieel in de lucht.
En ik zit op de berg, nog steeds zonder geld. Zie je wel, ik word jong dement, mijn grootste angst. Want de vorige keer dat mijn portemonnee kwijt was vonden we hem – ongelogen- terug in de ijskast tussen de kazen. Had ik hem met boodschappen en al opgeruimd. Hoeveel raarder kan het nu zijn?

Plaaggeest

Gelukkig heeft een Spaanse vriendin een andere verklaring. ‘Er is een plaaggeest in je huis gekomen.’  Ze weet zelfs welke: San Benato heet hij, de verstopper van van alles en nog wat. Maar er is een remedie: een heuse spreuk. Enorm gegeneerd is ze erover. ‘Ik geloof helemaal niet in die dingen. Maar elke keer als ik deze spreuk zeg, vind ik dat wat ik kwijt was binnen 24 uur terug.’
Ik ben dol op spreuken en ik geloof er bij voorbaat wél in. Dus zit ik even later met een witte zakdoek voor me. Drie knopen moet je erin leggen en bij elke knoop spreek je de pesterige heilige streng toe:
San Benato, los huevos te los ato.
Hasta que no lo encuentre, no te los desato.
‘Totdat ik het vind… bind ik je eieren vast?’  vertaal ik twijfelend.
Mijn dochters zuchten vermoeid: ‘Nee mam, leg je een knoop in zijn ballen.’ Aha, dat knoopt ineens toch heel anders!

MountainPeace

De hele dag gebeurt er hier niks (neem dat letterlijk). Als de meiden naar bed zijn en ik alle berichten over de spectaculaire lancering van  MasterPeace heb gespeld, houd ik een wat langer gesprekje met de heilige. Ik beloof hem een paar tegenprestaties. Ik ga niet meer zielig doen dat ik alle ‘ontroerende, betoverende, kippenvel’  momenten elders mis. Ik koester mijn eigen MountainPeace naast MasterPeace – maar dan moet wel die portemonnee terug!
Op datzelfde moment hoor ik een schreeuw uit het bed van mijn dochter:‘Mam! Ik herinner me ineens iets. Je liep de auto uit naar de keuken, met je portemonnee in je hand.’
In mijn hand? Maar waarom, ik ging toch niks betalen? Mijn portemonnee zit altijd diep in mijn tas.
‘Echt waar, ik weet het zeker. We moeten het pad volgen van de auto naar de keuken,’  zegt Bloem.
En ja, dan vinden we hem. Op de piano, waar ik nóóit mijn portemonnee leg. En waar we toch al echt meerdere keren hebben gekeken.
Vrede daalt onmiddellijk over mij neer. Nu gauw die knopen uit de zakdoek halen.