Snikkende kinderen op de betonnen trappen van de school. Ouders die voorbijsnellen zonder je aan te kijken. En een opvallend verslagen stilte op het schoolplein. Zo gaat het er vandaag aan toe op heel veel Spaanse scholen.
Net als vorig jaar kijk ik met verbazing naar de berichten van collega-ouders in Nederland. Ingeloot, uitgeloot? Zeven kilo boeken? Speciale kaft-condooms voor je boeken? Schoolcampus? Allemaal luxe die we hier op de campo niet kennen. Er is één middelbare school (een middenschool), en één piepklein winkeltje voor boeken en schriften. Daar krijg ik per kind een bescheiden stapel degelijke definitie-boeken vol formules (ook bij de boeken van muziek, kunst en zelfs gym) en al net zulke degelijke schriften. Kaftpapier: hard doorzichtig plastic (verplicht). Het meest luxe wat we kunnen doen voor onze dochters is nieuwe trainingspakken kopen. Want aangezien er geen kleedkamers zijn bij gym en ze dat twee keer per week hebben, loopt meer dan de helft van de school de hele dag in trainingspak.
Toekomstplan
‘In het toelatingsgesprek op het Vossius zei mijn zoon tegen de directeur…’ Nee, zo gaat dat hier ook al niet. Op deze school wordt iedereen toegelaten – zolang je cijfers maar kloppen. Vorige week donderdag en vrijdag waren er herexamens voor alle klassen. En vandaag is daar de uitslag van. Alleen voldoendes tellen. Bloems beste vriendin (hele vakantie bijles gehad) heeft vier onvoldoendes weg gewerkt, maar komt 0,4 punt tekort bij wiskunde. Zij blijft dus zitten en staat samen met haar woeste moeder te huilen alsof er iemand dood is. Kinderen die onvoldoendes hebben in hun vierde jaar hebben het helemaal zwaar nu: alleen met voldoendes mag je door naar het bachillerato en dus verder leren. Zoniet, dan eindigt je toekomstplan hier op het schoolplein: zestien jaar oud en ga maar werken (maar waar?).
Het had een feestelijke eerste schooldag moeten worden maar de bedrukte sfeer is besmettelijk. Gelukkig heeft Ilco een goed idee: hij rijdt drie kwartier naar een fancy sportwinkel en komt terug met drie meiden in strakke merk-trainingspakken. Stralend, alledrie. ‘En kijk mam, ik heb ook echte sportsokken!’
