‘We hebben de druiven in huis, de nieuwe rode onderbroeken en zelfs de driekoningenkrans is besteld. Laat dat nieuwe jaar maar komen,’ zegt Bloem. Tevreden gooien we de oliebollen in de olijfolie.
Zo moet het eigenlijk op het platteland van Spanje: je gaat met al je vrienden en familie in een restaurant eten. Onder je Spaanse feestkleding (denk glimmende minijurk en hoge hakken voor de vrouwen en glimmend jasje voor de mannen) draag je, man en vrouw, een nieuwe rode onderbroek voor geluk in de liefde. Zelfs de baby. Zelfs de onvermijdelijke oma. De maaltijd begint om een uur of half elf. Tijdens het eten (vis of vet vlees druipend van de olie, aardappels druipend van de olie, puddingachtig toetje) kijk je naar de tv waarop om twaalf uur presentatoren voordoen hoe je bij elke slag van de klok een druif in je mond propt. Dan drink je cava en nog meer cava en rumcola en whisky en nog meer rumcola en nog meer whisky en zo kom je de nacht wel door.
Feliz ano nuevo
Maar zó ingeburgerd ben ik nou ook weer niet. Druiven ok, en die onderbroek heb ik aan inderdaad (‘er staat met zilveren letters ‘feliz ano nuevo’ op, echt waar) omdat ik nou eenmaal geloof in bijna elk bijgeloof. En natuurlijk wil ik cava maar dat wil ik altijd, liefst eentje met veel chardonnay erin zoals die van Anna de Cordoniu waar, heel feestelijk, met grote letters ANNA op staat. Het is ook nog eens onze trouwdag, dat vergeten we gek genoeg elk jaar een beetje. Gelukkig zijn er altijd vrienden en familieleden die ons heel attent al dagen tevoren beginnen te feliciteren. Elk jaar vuurwerk op mijn trouwdag, dacht ik ooit, maar niet in Montefrio waar alleen de zigeuners – kilometers verderop – om middernacht de straat op gaan.
En dan zit ik dus gewoon thuis bij het vuur met man en meisjes. Misschien doen we zelfs wel (‘Mam! We lijken wel zo’n eng modelgezin!’) een spelletje. Met die zelfgebakken oliebollen erbij, vooral om de frituurgeur in je haar die stiekem een beetje aan Nederland doet denken. En dat we dan van die vage voorspellingen gaan doen: 2012 wordt het jaar van…
Boek
Ik weet het eigenlijk al. Dit wordt het jaar van Indonesie. En van een nieuw boek waar ik al heel lang mee bezig ben, bijna dag en nacht. Daar ben ik zo vol van, ik wil het wel van de daken schreeuwen. Eigenlijk is het een wonder dat ik er tot nu toe zo weinig over heb losgelaten (ook een soort bijgeloof, denk ik). Maar de eerste versie is naar de eerste lezer gegaan en nu kan ik niet meer terug – en dat wil ik ook helemaal niet. Zodat ik om 12 uur, kwijlend van die mondvol druiven, waarschijnlijk alleen maar denk: mijn boek, mijn boek, het jaar van mijn boek…
Lieve lezers
Dank jullie wel voor het blijven lezen van al mijn avonturen. Ik ben blij en trots dat jullie er zijn en wens jullie allemaal een superjaar toe. Wat wordt het? 2012, het jaar van….
3 reacties op “Met grote letters ANNA”
2012, het jaar van… vriendschap, aardige mensen, mooie reizen, plezier maken, fijne boeken (ook van mij komt er een nieuw boek), genieten van elkaar, lekkere cappuccino’s drinken:2012 wordt jouw én mijn jaar!
Maar… we moeten het zelf doen!!!
Ada
Al het goede voor jou en je familie in
2012
Je hoeft niet te bedanken dat ik je lees
want dat doe ik met zoveel plezier en
al vanaf het begin.
Het jaar van de draak! Nou ja, niet heel 2012, want het Chinese jaar van de draak begint pas over ruim een week op 23 januari.
Een geluksjaar, zeggen ze.