Het is weer eens zover! Ik ben in mijn leven al zo ontzettend vaak beroofd, je zou er bijna stoicijns van worden. Ligt het aan mij, of is de wereld gewoon slecht en gevaarlijk?
Een overzichtje tot nu toe.
Gerold. In Amsterdam, heel klassiek een keer bij een schoenenwinkel in de Kalverstraat terwijl ik even naar de spiegel liep. Kom ik terug… tas weg. Of nog brutaler: bij de Hagendasz ijswinkel op het Leidseplein waar ik met mijn moeder een ijsje zat te eten en mijn tas onder de tafel vandaan gehengeld was. Scheen enorm vaak voor te komen, volgens de politie. In Madrid, nog helemaal niet zo lang geleden, in de metro naar het vliegveld, ook al zo klassiek. Kort daarna werd Ilco van zijn portemonnee beroofd in Barcelona. De creditcardmaatschappijen hebben hun handen vol aan dat blokkeren en deblokkeren van ons.
Kinderspulletjes
Uit huizen. Toen we nog aan de gracht woonden op één hoog. Toen was de dief door het raam naar binnen geklommen terwijl we lagen te slapen. In Durgerdam, twee keer geloof ik. En elke keer weer die slome verbijstering als je er heel langzaam achter komt: waar had ik nou toch mijn portemonnee… en waarom is die la eigenlijk open… en heb jij de deur soms niet dicht gedaan?
Op reis waren we nooit bang voor rovers. Toch is het een keer gebeurd: tas met kinderspulletjes uit auto in bij eenzaam bergrestaurantje in Turkije. In alle opzichten, voor de enorm verdrietige meisjes maar ook voor de dief, een sneue buit. Veel lucratiever en professioneler was hoe we tot twee keer toe werden geskimd (woord ter plekke geleerd). Terwijl wij lekker rondtoerden, plunderden criminelen in Kaapstad onze rekening met gekopieerde codes van pasjes. Kaapstad is daar berucht om, weet ik inmiddels. Maar goed, dat krijg je allemaal terug van de bank, dat is een troost.
En daar hoop ik nu ook op, want nu is er weer iets dergelijks aan de hand.
Brievenbus gehackt
De brievenbus van ons postadres in Nederland is gehackt. Iemand heeft de bankpost van ons (en anderen) eruit gehaald en op onze naam creditcards aangevraagd. En ook nog eens gewoon gekregen van de ING! Vervolgens natuurlijk als een gek dingen gekocht. Vliegtickets, merkkleding, voor duizenden euro’s. En misschien nog wel het naarste: terwijl deze zaak nog loopt en we dus officieel zelf nog steeds ‘verdacht’ worden van al die ellende, word ik net gebeld door de eigenaresse van de gehackte brievenbus dat er alweer een nieuwe creditcard rouleert en alweer 5000 euro is afgeschreven…
Het zal heus wel weer aangevuld worden, we kunnen echt aantonen dat wij het zelf niet waren, maar toch. Het voelt een beetje alsof je wordt aangerand, ik kan er wel om huilen. Blijf toch eens met je poten van andermans geld af, stelletje klootzakken!
(Hm, toch niet zo stoicijns als ik dacht).
8 reacties op “Vuile dieven!”
Jeetje Anna, wat een artikel! Wat heftig allemaal! Ik wens jullie veel succes en sterkte en hoop dat het spoedig opgelost is (en het gejatte geld teruggestort)!
Warme groet,
Caroline
Wat een rotzakken!!
Echt heel erg balen, ik denk aan je en
geef je een dikke kus uit koud Amsterdam,
X Sanne
Nee, ik wil de wereld niet als slecht en gevaarlijk zien. Terwijl ik nota bene de administratieve afhandeling van dit gezeik allemaal doe. En je nog een tas op een boot naar Kreta vergat.
Het blijven wat mij betreft een tiental slechte momenten in een leven dat samen al ruim 30.000 dagen zonder diefstal is. Maar verder is het waar: klootzakken!
Godsallemachtig, hoe is het mogelijk. Ik heb zoiets nog NOOIT meegemaakt. Ik zou me echt het leplazures schrikken!
Jeetje joh, wat heftig! Ik snap dat je er op een gegeven moment niet meer zo stoicijns onder kan blijven. Maar …. ik ben het ook met Ilco eens, incl. die klootzakken!!!!
Je loopt de kamer in en denkt, wat een rommel, heb ik dat allemaal laten liggen en dan sijpelt het door: er is ingebroken terwijl ik boven lekker lag te slapen. Ik weet het, het zijn maar spullen maar het zijn mijn spullen en daar moet een ander van afblijven. Maar wat was ik ook boos!
Gelukkig zijn er meer leuke mensen dan rotzakken, maar af en toe kost het moeite om dat te geloven.
Ada
Jasses! Wat een naar gedoe allemaal. Maar statistisch gezien moeten jullie nu voor de rest van je leven buiten schot blijven. En vanwege meer dan gemiddeld jullie kinderen ook. En vrienden, en kennissen. Vind ik.
Ik ben het niet helemaal met Ilco eens; dat wil zeggen: ik begrijp hem als hij zegt dat hij de wereld niet als slecht en gevaarlijk wil zien. Maar ik geloof dat het beter is de wereld te zien zoals hij is. En dan: ja de wereld is slecht en gevaarlijk. En prachtig tegelijkertijd. Overigens, hoe vervelend dit allemaal ook is, het betekent niets in het licht van de eeuwigheid. En dat kan van schoonheid en liefde niet gezegd worden.