21-02-2012

Ik ben in Sevilla en ik ga er lekker nooit meer weg!

Ik dacht ik ga vast een avontuur beleven in Sevilla en daar schrijf ik dan een blogje over. Maar Sevilla is alleen maar zoet en de zomer (ja, zomer) hangt in de lucht. Dus ga je van het ene terrasjes naar het andere en van de koffie naar de wijn, dan naar de koffie- en weer naar de wijn. Al die wijn is goed en al die koffie ook want dit is Spanje en omdat dit Sevilla is en niet Montefrio of Granada is het eten ook nog eens goed waarmee ik bedoel dat er meer keus is dan paella of boquerones. Na een eindeloze dag kom je dan uit de zon in de namiddagschaduw en alles is dus, ja…zoet, en iemand steekt een sigaret op en hoewel je al twintig jaar niet meer rookt is er niets heerlijkers dan de geur van zo´n vers sigaretje in de zachte zomerlucht.
Het hotelletje is een ouwe sacristie die Santa Ana heet, dus dat is ook helemaal goed, want ik ben jarig vandaag. En wie belde me daar vanmorgen wakker? De nieuwe uitgever, die zomaar mijn mobiele nummer bleek te hebben. Daar zat ik op het zachte bed omringd door kussens en dochters en kadootjes te giechelen van heerlijke, kinderachtige verjaardagsopwinding en het gevoel gewild te zijn.
Ilco is er ook, natuurlijk, en die koopt voor iedereen nieuwe kleren, eigenlijk vooral voor die die gretige dochters van ons want, heel gek, ik hoef zomaar niets. Of alles. Even in cyberspace tig keer ´gefeliciteerd Anna¨ lezen zodat ik weet dat jullie aan me denken, wat heel prettig is. En dat ik er een mooie dag van moet maken, maar dat lukt dus goed.
Zo goed zelfs dat we net, keurig uitgecheckt en alles, bij de auto elkaar aankeken en Bloem uitsprak wat we allemaal dachten: ¨waarom blijven we niet?¨
En we vervolgens alle tassen uit de auto hebben gehaald, weer het hotel in zijn gelopen en ja, er waren nog twee kamers vrij, nog net.
Terwijl ik dit opschrijf, pakt Ilco net een boek uit de hotelbibliotheek met de titel Rode rozen en tortillas. Dat vat het vrij goed samen.