Zin!

Tussen alle scholen door (na de tranen in Brabant hadden we vandaag de slappe lach in de Schilderswijk) ga ik op bezoek bij mijn nieuwe uitgever. Als ik binnenkom staat de champagne al klaar en ook mijn contract voor Kom hier Rosa.

‘Waarom denk jij dat Sita zo reageert?’  ‘Nou, ik weet zeker dat ze, na wat ze net heeft meegemaakt…’  Het is fascinerend om de uitgever en de redacteur samen te horen discussieren over mijn eigen romanpersonages. Op een manier zoals ik zelf ook over ze denk: alsof ze echt bestaan en hun verhaal aan het gebeuren is terwijl wij praten. Alleen al daarom kan ik wel dansen. Mijn boek leeft!
Ondertussen kraken mijn hersenen van de confronterende vragen die op me af komen. Er moet nog veel gebeuren, dat is wel duidelijk ‘Want het heeft alles in zich, nu moet het echt heel goed worden.’ 

Belletjes

Het duurt een dagje, maar dan begint het in mijn hoofd ook te bruisen van de gedachte-belletjes. De eerste antwoorden op de vragen beginnen zich al te vormen. Zin heb ik, onstuitbare zin om verder te gaan met mijn boek. In de trein op weg naar de zoveelste school begin ik koortsachtig te schrijven. En dan moet dit… en det dan zo… en dat gaat natuurlijk zo en zo gebeuren. En wat gebeurt er dan daarna en hoe? Zo spannend is dat, ik heb echt het leukste beroep van de wereld!