Bestanden met fouten

‘Bestanden met fouten kunnen niet worden geüpload’. O nee! Dit is mijn manuscript, misschien wel de definitieve versie, die ik ritueel en feestelijk naar de uitgever wil sturen – dit mag niet misgaan.

In Afrika crashte er elk halfjaar een laptop. Door de hitte, het vocht, de rare schokkerige elektriciteit. Misschien daardoor ben ik enorm paranoïde met het bewaren van mijn verhalen. Jarenlang werkte ik alleen maar op een stickje. En dan nog sloeg ik het verhaal waaraan ik werkte één keer in de week op in een map en ook nog op mijn bureaublad. Nog steeds mail ik elke week mijn boek in progress aan mezelf, zodat ik altijd ergens de laatste versie van mijn verhaal in cyberspace heb zweven.

Uitgeschraapt

Daarom schrik ik niet heel erg nu de computer raar doet. Een week werk kwijt, dat is het ergste wat er kan gebeuren. Maar irritant is het wel. Ik voel me zolangzamerhand een vanillestokje waar alle kleine zwarte zaadjes uitgeschraapt zijn. Het schrijven en schrijven aan Kom hier Rosa houdt nooit meer op lijkt wel. Nog elke dag, elk uur, verander ik dingen.
Maar aan de andere kant: het moet nu maar eens afgelopen zijn. De eindredactrice staat in de startblokken, deze zomer wordt het gedrukt. Het opent de najaarsaanbieding!
Bestanden met fouten – hoezo fouten? Waar bemoeit die computer zich eigenlijk mee?
Zuchtend ga ik terug naar mijn verhaal, sla het opnieuw op, en op een andere plek. En dan lukt het ineens wel. Floep en het is weg – in één seconde van Montefrio naar Rotterdam.
O, ik hoop zo dat ze het goed vinden daar, dat dit echtechtecht de laatste versie is.