Met je hakjes in zo’n kledderig grasveld wegzakken. De geur van teveel bier. Genadeloos daglicht en dat het net een beetje koud is. Wegwaaiende speeches van goedbedoelende burgemeesters. Mensen van het Rode Kruis die rondlopen voor het podium om flauwgevallen meisjes uit het gedrang te vissen. Dansen. En mijn man die van alle kanten wordt aangeklampt, gefotografeerd, naar voren geschoven. Dertig jaar bevrijdingsfestivals en er is niks veranderd.
Inmiddels lopen ook mijn dochters geroutineerd rond over de festivalmarkt en staan stoer frontstage tussen de fotografen. Ze eten laffe broodjes en gluren omhoog naar de zanger op het podium. Ilco is nog steeds een soort held, maar nu niet meer omdat hij het brein is van de bevrijdingsfestivals. Vandaag is hij hier als mister MasterPeace. Hij heeft voordturend cameraploegen en fotografen om zich heen en is dezelfde avond nog uitgebreid te zien bij Een Vandaag. Hij vertelt over de Imagine Tour: twintig topzangers die vandaag zingen voor MasterPeace. Het ziet er indrukwekkend uit en het klinkt als een klok. We mogen met ze mee in de artiestenbus van het ene naar het andere festival. Ik moet er elke keer bijna van huilen: kijk ze daar nou eens de sterren van de hemel staan te zingen!
Trots
‘Je bent zeker wel trots op je man?’ Het is me toch algauw zo’n keer of dertig gevraagd vandaag. Het wordt me sowieso nogal vaak gevraagd. Dat vind ik altijd een beetje ongemakkelijk. Ja, ik vind het heel stoer wat Ilco doet en ook dapper. Maar dat vind ik hem ook (en misschien nog wel meer) als hij nachtenlang achter zijn computer zit te filosoferen en ook gewoon keihard zit te werken om dit soort grote dingen voor elkaar te krijgen. Ik geloof niet dat ik iemand anders ken die zo hard en zo vol overtuiging werkt.
En MasterPeace is allang niet meer van Ilco alleen. Daar ben ik ook heel trots op. Net zoals Bevrijdingspop niet meer van Ilco is, alleen nog maar een piepklein beetje. Dat is toch gaaf?
Ergens aan het eind van de dag kwam er een berichtje van het MasterPeace hoofdkantoor in Cairo. Wat gebeurt er toch allemaal bij jullie vandaag? Want het schijnt dat de website zo’n beetje ontplofte, zoveel mensen kwamen er ineens. Allemaal mensen die misschien ook wel voor MasterPeace in de toekomst iets gaan doen of maken of bedenken.
Toen was ik ook heel trots.
3 reacties op “MasterPeace on tour”
mooi stukje anna, heel ontroerend…heb een vandaag gezien: super!
Genieten! Het mooie filmpje, Ilco bij Eén Vandaag, al die concerten, de muziek en blije gezichten. Jouw verslag. Geeft energie.
Nog veen plezier,
Ada
Prachtig verslag, en dat Ilco dat allemaal kan doen is natuurlijk ook doordat hij onderdeel is van de schakelketting van liefde en steun die jullie als gezin samen vormen. Een soort “Family for Masterpeace” toch?