Labour of love

‘Mam, dat ranzige mag je zelf vertalen.’
‘Natuurlijk’  schrik ik, ‘waar gaat het over?’
‘Geitenpiemel.’

Mijn boeken in het Spaans vertaald… dat zou nog eens leuk zijn. Tot nog toe is het steeds net niet gelukt. Maar Kom hier Rosa speelt deels in Spanje, dus we gaan het opnieuw proberen.
‘Zal ik soms een stukje vertalen?’ bood Bloem aan.
Waarop de uitgever zei dat er het meeste kans was om de Spaanse markt te verleiden als we het HELE boek alvast zouden vertalen. En dat zit Bloem dus nu te doen. Dag in, dag uit, enorm conscientieus. Kan ze dat? Ja, het is ongelooflijk, maar ze kan het. Dat weet ik allang. Dat kind heeft een geweldig taalgevoel.

Picha

Maar Kom hier Rosa is een boek met haken en ogen. ‘Als dit ooit uitkomt in Montefrio kan je nooit meer gewoon over straat,’  waarschuwt Bloem.
‘Maar die dingen gebeuren hier toch ook?’  zeg ik. ‘Kinderen die dronken worden, vergaand gedoe met jongens…’
‘Jawel,’  zegt Bloem, ‘maar daar praten ze niet over. Jouw boek gaat zo’n schok voor ze zijn.’
‘En jij? Ga jij daar dan ook last van hebben?’  vraag ik.
‘Een beetje,’  zegt Bloem stoicijns – en ze buigt zich nog maar weer eens over haar ipad.
Erover lezen is tot daaraantoe. Dat je moeder het heeft opgeschreven behoorlijk raar, maar om het dan ook nog te vertalen….
Daarom zoek ik dapper mee. ‘Picha? Is dat geen leuk woord voor piemel?’
‘Hm. Niet echt vaak gehoord,’  zucht Bloem.
‘Gillipolas? Tio? Pene?’
‘Laat maar, ik kom er wel uit.’ (denk hierbij een intens-vermoeide pubertoon).
Als dit geen labour of love is, dan weet ik het niet.