Van je geloof vallen

Tamelijk geschrokken komen Chaia en haar vriendin terug uit de stad. ‘We hebben net Sinterklaas gezien, voor de Hema. En weet je wat hij zei?’

Het is gelukt: na de ontmoeting met de enige echte Sinterklaas gelooft Dunya nog zeker tien jaar heilig. Ook dankzij de ouders van haar Nederlandse vriendinnen en de familie die van het project ‘Dunya gelooft nog’  enorm veel werk hebben gemaakt. Elke dag mocht ze weer ergens anders haar schoen zetten en bij haar oom viel er zomaar een zak met een cadeautjes-speurtocht uit de schoorsteen omlaag.

Gruwel

Maar teveel nostalgie is ook niet goed. Na een week Nederland begin ik alweer te snappen wat er ook alweer zo stom was aan Sinterklaas. De overkill. De lelijkheid van teveel kapotte chocoladesintjes in grote bakken bij de kassa. De cadeautjespaniek. Hyper kinderen. Diego. De net-niet lekkere chocola. En al die enge hulpsinten natuurlijk.
Neem het verhaal van Chaia’s Blume, een super zoet meisje van veertien. Zij en Chaia zijn van die vriendinnen-voor-altijd die als Chaia in Nederland is altijd samen heel feestelijk een taartje gaan eten in de Hema.  ‘En voor de Hema stond die best goede Sinterklaas, dus Chaia en ik gingen meteen naar hem toe om te kijken. ‘Ga je vanavond je schoentje zetten, vroeg Sinterklaas. Ja, zei ik, want omdat Chaia en Dunya er waren, zouden we dat gaan doen. Toen boog Sinterklaas zich naar mijn oor en zei….‘  – Blume bloost er nog steeds van als ze het vertelt – ‘Toen zei hij: ‘Weet je meisje, dan doe ik er speciaal voor jou fijn een veilig-vrijen-pakket in.’
Ik gruwel met Chaia en Blume mee. Op hoeveel manieren kun je eigenlijk je onschuld verliezen? En hoeveel keer kan je van je geloof vallen?