Vrolijk Pasen voor de hele wereld!

Het mooiste kerstverhaal dit jaar komt van Chaia.

‘We gingen met de hele klas kerstliedjes zingen in het verzorgingstehuis. Niet het gewone bejaardentehuis maar daar waar de de viejos –oudjes– zitten waar het niet al te goed mee gaat.

Dekentje

Toen we binnenkwamen zag ik eerst een kerstboom met daarin in plaats van ballen uitgeknipte kerstmutsen. Op elke muts was een foto geplakt van een van de bewoners.
De viejos zelf zaten in pluchen stoelen die langs de muren stonden. Elke viejo zat onder zijn of haar eigen wollige dekentje. Elk dekentje had een andere kleur en erop stonden hun namen geborduurd.
Sommigen waren aan hun stoel vastgebonden, sommigen sliepen. Ze hadden allemaal pantoffels aan en ze hadden allemaal voor de feestelijke gelegenheid een zakje popcorn gekregen. Een paar viejos lieten de popcorn steeds vallen.
We begonnen te zingen. Mijn juf speelde piano. Sommige viejos zongen mee, een oud vrouwtje was steeds aan het dirigeren met haar ogen dicht. Veel viejos vielen onder het zingen in slaap en schrokken dan weer wakker. Eén vrouwtje begon keihard te gillen toen haar popcorn viel. Een ander vrouwtje had een nachtmerrie, ze piepte in haar slaap en een verzorgster ging naar haar toe en aaide haar heel lief over haar wang.

Ande, ande!

Op een bepaald moment konden we niet meer door met zingen omdat een vrouwtje er de hele tijd eigen kerstliedjes doorheen zong. En een mannetje met doodenge ogen riep steeds met een griezelige stem: ‘Is het al nieuwjaar?’
Maar toen we Marimorena zongen – dat is hier echt een hit – klapten alle viejos mee in het ritme van de flamenco bij ‘Ande ande ande la Marimorena.’
Aan het eind gingen we kerstkaarten uitdelen die we op school hadden gemaakt. Ik gaf de mijne aan het vrouwtje tegenover me. Ze pakte hem aan, drukte hem tegen haar borst en viel weer in slaap.
We maakten nog een soort ererondje. De viejos staken hun handen naar ons uit en de man met de enge ogen riep: ‘Vrolijk Pasen voor de hele wereld!’

En weet je mama, nu wil ik vaker bij ze langs gaan, bij de viejos. Ze zitten daar maar zo alleen.’