‘Mama, ik ben zo bang dat de poezen wegwaaien,’ jammert Chaia.
‘Er is geen water,‘ schreeuwt Dunya vanaf de wc.
En verderop roept Bloem: ‘Kan iemand mij een kaars geven, ik sta hier in het donker met mijn haar vol shampoo.’
Jullie daar hebben bijna een elfstedentocht en zo’n duizend sneeuwfoto’s op facebook, maar wij hebben ook iets. Woeste stortbuien. En daar schrikken ze in Zuid Spanje nogal van.
Keukenbrandje
Aan. Uit. Aan. Uit. Om de haverklap gaat het mis. Kortsluiting bij de waterpomp, kortsluiting ‘ergens’ in de bijkeuken. En daardoor ook geen stroom in de eetkamer, de keuken en de badkamer.
Ook de energiemaatschappij kan het niet aan. Aan. Uit. Aan. Uit. Het hele dorp zit de helft van de tijd zonder stroom. Het is echt onvoorstelbaar hoe gelaten de mensen er hier op reageren. In de rij bij de supermarkt staat iedereen gewoon maar rustig te wachten tot de kassa weer werkt. Of bij de slager (de snijmachine), het tankstation (de pomp). Niemand klaagt!
Maar meestal gebeurt het in de avond en moeten we met kaarsen op zoek naar het probleem (voor de goede bloglezers: kaarsen zijn dus niet te krijgen in Montefrio).
Ik moet eerlijk zeggen dat de meiden er beter in zijn dan ik. O, wat heb ik weer veel scheldwoorden over ze uitgestort deze dagen. Terwijl zij meteen in het donker water gaan scheppen uit het zwembad (geen stroom is ook geen water), overal waxinelichtjes aansteken en vuurtjes stoken in de open haard (geen stroom is ook geen verwarming). Dat Chaia daarbij laatst de nagloeiende kooltjes van de avond ervoor in de vuilnisbak kieperde en er daardoor een stinkend keukenbrandje ontstond (en dus geen water om het te blussen), namen ze ook vrolijker op dan ik.
Voorleesdagen
Maar soms kan ik er wel de charme van inzien en dan voel ik me bijna zelf verlicht.
Kijk mij nou eens zoet om de drie uur opstaan ‘s nachts om nieuwe waxinelichtjes aan te steken zodat de meisjes in ieder geval de weg naar de wc kunnen vinden. En voorleesdagen? Wie heeft er een beroemdheid nodig als dit het beeld is: een kamer, slechts verlicht door de vlammen van een flakkerend haardvuur. Kind dicht naast me op de bank onder een stapel zachte dekens. Het oude sprookjesboek van mijn grootje. Twee zusjes die verderop stiekem meeluisteren (zelfs de ipads blijven dicht want geen stroom is ook geen internet). En bij het licht van een kostbaar kaarsje voor de honderdduizendste keer ‘dat verhaal van die kobold en zijn afgehakte hoofd.’
Één reactie op “When the lights went out”
Mocht je genoeg krijgen van de romantiek, dan helpen zaklantaarns met een goede voorraad batterijen ook heel goed. En wat dacht je van een goede, op diesel lopende generator, die de stroomvoorziening kan overnemen? (Moet je wel een voorraadje dieselolie hebben natuurlijk). Voor nu uiteraard te laat, maar er komt vast wel een volgende keer!