‘Anna, het is niet goed. Begin maar weer helemaal opnieuw.’ Zo is, een beetje kort door de bocht, de samenvatting van het commentaar van de eerste twee lezers op mijn nieuwe boek-in-wording. Pfft, half jaar werk weg, 50.000 woorden.
Ik wou dat ik een duidelijk beroep had! Iets waarvoor je had geleerd en dat je het dan gewoon kon en elke keer een beetje beter. In plaats daarvan maak ik het mezelf alleen maar steeds moeilijker, lijkt wel. Nu was dit nieuwe boek misschien ook wel een beetje te complex en persoonlijk en ben ik, als ik schrijf, niet erg goed in zelfrelativering.
Want het is niet dat ik niet hard wil werken. ‘Hoe moet het dan wel?’ vraag ik aan de eerste lezers. Ik bedoel: ‘Geef me de toverformule en ik schrijf het, hoe lang het ook duurt.’
Maar dat doen ze niet. Ik heb ze natuurlijk niet voor niks als eerste lezers.
Formule
Inspiratie, ik word zo zenuwachtig van dat woord. ‘de ingeblazen adem van de geest’ zingt Mathilde Santing, prachtig maar o zo heilig.
Dit helpt beter: luisteren naar het verhaal van schrijfster Elizabeth Gilbert over creativiteit. Op een verraderlijk simpele manier leidt ze je soepel terug naar de oudgriekse opvatting van inspiratie: tover – maar dan zonder formule. Het kan je bespringen, je kunt het soms bijna aanraken, maar het komt niet uit jezelf. De schrijver – of zanger of schilder, eigenlijk iedereen- moet gewoon zijn uiterste best doen, uren maken (‘showing up’ noemt Elisabeth Gilbert het). En dan krijg je af en toe een cadeautje ingeblazen.
Na de gesprekken met mijn eerste lezers was ik deze week dagenlang superchagrijnig en huilerig. En toen, op de vierde ochtend, werd ik heel erg vroeg wakker – en ineens had ik het. Iets. Een nieuwe beginzin. Een idee over een hoofdpersoon die heel anders moest (eigenlijk een bijfiguur die hoofdpersoon moest worden). En een glimp van de sfeer die het verhaal moest hebben.
Dat was het, daarmee ben ik nu opnieuw begonnen. Geen idee of ik nu iets beters ga schrijven, daarvoor moet ik het eerst maken. Maar ik ben ten minste weer bezig, gedreven door (in de woorden van Elizabeth Gilbert) ‘the sheer human love and stubbornness to keep showing up’.
Soundtrack bij dit blogje, misschien helpt het:
Ted talk Elizabeth Gilbert
http://www.youtube.com/watch?v=86x-u-tz0MA
Liedje uit Joe:
http://www.youtube.com/watch?v=bVb0lAw5ZyE
Breek:
http://www.youtube.com/watch?v=Pjo0dvnRL5s
3 reacties op “Ingeblazen adem van de geest”
Heel herkenbaar. Ik wou soms ook dat ik een beroep had waarbij ik om 5 uur de deur dicht kon doen en alles los kon laten.
En ik was naar aanleiding van commentaar op mijn nieuwe boek ook behoorlijk uit mijn hum. Maar had wel tot gevolg dat ik (na enkele weken grommen en eindeloos veel wandelen) er opnieuw indook en dat het nu echt beter is.
Dank voor de links! Mooie inspiratie om de week mee te beginnen!
Mooi! Ik ben benieuwd wat er uit komt (de expiratie).
Ole, ole, ole!
Bedankt, ik volg je…