Wat is pasen zonder paaseitjes? Zonder paasontbijt, lammetjes, kuikens, narcissen, passies in kerken of hofvijvers- en zelfs zonder meubelboulevards??? Welkom in mijn wereld, in Spanje. Eén troost: wij hebben de paasgriezel.
‘Eren jullie in Nederland deze week ook de santos, de heiligen?’ vraag de slome slagerin. Ze bedoelt: lopen er daar vanuit alle kerken ook processies door de straten? Denk daarbij aan eindeloos lange optochten met valse muziek. Beelden van Jezus. Jozef en de Maagd hoog opgetild door mannen (soms vrouwen) in monnikachtige kleren. Soms zijn ze op blote voeten, om nog meer het lijden te doorvoelen. En die kappen! Ze dragen allemaal enge puntmutsen, met alleen gaatjes voor hun ogen. Ku Klux Clan style.
Semana Santa
Omdat ik nou eenmaal dol ben op tradities en onze kinderen daar goed mee heb besmet, hebben wij hier gewoon wel een paashaas. Groot als ze zijn, staan alledrie de de meiden op paasochtend heel vroeg klaar met hun mandjes en mogen ze echte, geimporteerde paaseitjes zoeken op de patio. Heel veel. En daarna eten we, waarschijnlijk als enigen in heel Andalusie, een heus paasontbijt met paaseierdopjes en nepkuikens en de hele mikmak, zelfs met een paastafelkleed. ‘En wil je ook weer zelf paasbrood bakken mama?’ Rituelen tegen de klippen op.
Maar het gaat nog verder.
Want in die paar jaar dat we hier nu wonen, weet ik inmiddels dat de basisschoolkinderen voor Semana Santa altijd iets heel speciaals knutselen: de paasgriezel. Geen kuiken, geen lentetekening, nee een mini-Ku Klux Clanfiguurtje. Ik had hem al gemist dit jaar, maar gelukkig tovert Dunya hem net op tijd uit haar schooltas. Ze heeft hem ook nog eens naargeestig groen gekleurd.
Zo traditiegeil ben ik dus, dat zelfs de paasgriezel een ereplek krijgt vandaag.
Vrolijk pasen allemaal!
Één reactie op “De paasgriezel”
Vanuit Nijverdal waar zachte sneeuwvlokjes neerdwarrelen, de verwarming loeit en de winterkleren behaaglijk zitten, wens ik jou en je gezin ook een vrolijk Pasen.
Ada