Met je baard in de wind

Hier in Tarifa leven ze van de wind, met de wind.

Je hebt er twee: de levante en de poniente en de surfers (even terzijde: de volle baard als fashion item is weer helemaal terug) praten erover als over oude vrienden. Soms komt de een, soms de ander. De levante is liever en zachter, maar ook veranderlijk en gevaarlijk: hij neemt je zo mee te diep de zee in. De poniente is fris en wild, komt vol op je af maar is heerlijk constant.

Stil

‘s Nachts lig ik te luisteren naar het klapperen van het tentzeil. Levante of poniente? Of ontmoeten ze elkaar? ‘s Ochtends weet ik het: de levante kietelt me wakker, de poniente fluistert naar me, hard en dwingend. Sta op, kom spelen…
Dus dan kruip ik uit de Landrover en ga schrijven, helemaal in mijn eentje aan een houten tafel bij de zee. Dan ben ik blij.
‘s Middags zwelt hij aan, wie het ook is, maakt mijn hoofd leeg en stil. Vrij. Overal dansen de kites in de lucht.

Ja, de wind is een krachtige minnaar, soms aait hij je, soms tilt hij je op.