Ik heb nog nooit iemands leven gered. Jullie?
Ja, ik heb heus wel eens goeie dingen gezegd tegen iemand die wanhopig was en dat het dan echt hielp. Of geld overgemaakt om kindjes in verre landen waterpompen te geven. Maar dat is toch niet echt keihard redden. Niet zoals Ilco. Die heeft nu al twee keer een leven gered. Twee keer!
Geëlektrocuteerd
De eerste keer was in Mali, het verhaal staat hieronder. Ik zie Ilco nog het water uitkomen met de bijna-verdronken man in zijn armen. Diepe schaamte. Dat is wat ik bij de man zag, geen dankbaarheid. Wat er was gebeurd (inclusief dat hij in zijn paniek nog bijna mijn dochter had vermoord) was te groot om over te praten. We waren er allemáál stil van.
Misschien moet je in Afrika zijn om levens te redden, want daar heeft Ilco nu weer iemand gered, deze keer een man die geëlektrocuteerd werd tussen twee ongeaarde ventilatoren. Ingewikkeld verhaal, maar het kwam erop neer dat er ineens een mens hing te brullen van de pijn en de bron van de elektriciteit niet meer los kon laten. Dat iedereen die erbij was aan de grond genageld bleef staan. Maar dat mijn man (ha!) als enige meteen begreep wat er aan de hand was en die persoon met gevaar voor eigen leven van de stroom af sleurde. Twintig seconden later en hij zou dood geweest zijn, zeiden de legerartsen later.
Stoer
Had ik hetzelfde gedaan als ik daar was geweest? Vast niet. Ik ben zo secondair als wat, tegen de tijd dat ik eindelijk zou hebben begrepen wat er aan de hand was… of dat ik aan die man zou gaan trekken… Ik ben zo iemand die als er brand is in huis naar buiten rent en alleen maar heel hard ‘brand!’ roept (echt gebeurd).
Daarom omring ik me graag met echte, stoere redders. Wie één leven redt, redt de hele wereld, staat in de Talmoed en mijn man kan nu wel direct door naar de hemel (om soepel van het ene naar het andere geloof te switchen). Ik hoop natuurlijk dat dat een beetje op mij afstraalt.
http://www.annavanpraag.nl/2007/09/gids-ten-onder-in-dovenland/
4 reacties op “Levens redden”
Goed gedaan Ilco! 1 op 1 een leven redden is mij nog niet overkomen, maar ik heb wel al eigenhandig 3 branden geblust. Ik begon al te twijfelen of ik niet stiekem zelf de pyromaan was….
Ik heb misschien wel twee levens gered. Beide momenten leken toen ze voorbij waren al op iets dat niet echt was, alsof ik het op tv gezien had over iemand anders. Een keer op een parkeerplaats in Zwitserland stond een jong stel over hun bagage in de laadklep van de auto gebogen. Hun kindje, dat misschien nog geen twee was, liep weg van de auto, klom op het (stoelhoge) muurtje dat om de parkeerplaats was gemetseld en dreigde (op de rotsen eronder) in zee te vallen. Ik rende en griste het kind weg, dat begon te brullen. De ouders hadden niets gezien en het kindje niet gemist. Ze reageerden geirriteerd indat ik me met hun kind “bemoeide”.
De tweede keer weer zo’n dreumes ergens in een vakantiedorp. Liep een volle bakkerij uit, zo de weg op bijna onder een vrachtwagen. Met een snoekduik kon ik het onder de wielen vandaan grissen terwijl iedereen in de bakkerij verder als verstijfd stond. Enfin. Ik hoop dat beide dreumessen inmiddels verstandige volwassenen zijn geworden. Groetjes! Selma
Telt het ook (een beetje) wachten op de ambulance bij een aangereden man die een enge hoofdwond had?
Ada
O heerlijk, we kunnen er wel een soort feuilleton van gaan maken: wie wanneer iemands leven redde en hoe. Selma, wat een spectaculair verhaal!