‘Ik was écht niet blij met die hitte. Mijn cameraman en ik moesten draaien bij de Sacré Coeur, aan het eind van de dag waren we allebei helemaal verbrand door de zon.’
Het ene moment heb je een klein kindje dat in slaap valt op je heup en ben je zomaar iemands moeder, terwijl je eigenlijk dacht dat je zelf nog een meisje was.
En ben je daar net een beetje aan gewend… heb je ineens een dochter die bijna een kop groter is dan jijzelf en die praat in een of ander interessant filmjargon.
Hallo schat hier zijn je ouders
Eén keer hebben we skype-contact gehad met de filmschool in Parijs. Ik zag de blije hoofden van Ilco en mij als een soort karikatuur in beeld komen op het schermpje. ‘Hallo schat, hier zijn je ouders. Is dat je kamer? En is dat je roommate? Hallo roommate!’
‘Ik loop wel even naar buiten,’ zei Bloem zakelijk – en klikte meteen het beeld weg. ‘Anders stoort het zo.’ Sinds wanneer heeft ze eigenlijk skype?
En nu ze eindelijk terugkomt naar huis – metro, vliegtuig, nog meer metro, bus – loop ik de hele dag met haar reisschema in mijn hoofd. Ze stuurt geen enkel berichtje, het zal dus allemaal wel goed gaan. Toch….?
Evil twins
En dan is ze daar, middenin de nacht, mooier nog dan ik me herinner. Voor een ademloos pyjamapubliek van zussen en diverse vriendinnen uit Nederland vertelt ze verhalen over ‘mijn crew’ en ‘the five pillars of screenwriting’, over de ‘evil twins’ uit de Upper East Side in New York die stomdronken pasta aan de muren van het hotel smeerden en over de Franse jongen die zo goed kon acteren dat de regie-assistent van Steven Spielberg tegen hem zei: ‘Zodra je achttien wordt, bel je mij op, begrepen?’
Daar staat ze, ingestraald op onze maanverlichte, doodstille patio. Ik ben blij dat ik haar weer bij me heb. En tegelijkertijd ben ik al net zo betoverd als de rest door deze heerlijke dochter en haar onwankelbare overtuiging dat op dit moment alles maar dan ook echt alles mogelijk is.
****
En dank jullie wel allemaal voor het doorlezen van mijn weblog op vakantie! Jullie volgen mij maar ik jullie ook en nu weet ik dus dat de meeste vaste lezers op vakantie gaan naar Zuid Frankrijk (en naar 32 andere landen, alleen al deze week).
3 reacties op “Naaifa (= New York Film Academy)”
Mooi om te lezen hoe Bloem haar eigen droom volgt
Die lieve Bloem, met al haar kwaliteiten, geboren bij ouders die haar leren dat alles, maar dan ook echt alles mogelijk is.
Al geeft je dat wel es knikkende knieën, als ouder 😉
Wat een heerlijk verhaal. Een tiener die wél weet wat ze wil.
Ada