Dit wordt het smerigste blog dat ik ooit heb geschreven, ik waarschuw maar even, je kunt hem ook overslaan.
‘Pap, weet jij dat als jij er niet bent, het hier dan een enorme rotzooi wordt,’ zegt een van de meisjes bij zijn vertrek. ‘En dat we dan de dag voor jij terugkomt allemaal verplicht twee uur moeten opruimen plus onze eigen kamers om het weer goed te krijgen?’
Slangachtige worm
Het is waar. Kleren, make up, boeken, tekenspullen, pleisters, klokhuizen, bikini’s, gezichtsmaskers, dekens, dvd’s… als Ilco weg is verandert het hier in een soort meidenhol. Maar echt vies wordt het niet, ik bedoel we doen heus wel de afwas enzo. En sinds kort hebben we een smerige dingenschema, wat bijna altijd te maken heeft met de zwerfkatten die nu, met alle ramen open, de hele tijd in huis komen. Het begon met dat ik laatst de goorste kattenkots ooit voor de deur moest opruimen: een van de poezen had een slangachtige worm (of een wormachtige slang) opgegeten en uitgekotst, overal bloed, slijm en ingewanden. Toen diezelfde middag een van de katten diarree kreeg in onze decoratieve bak met mooie vakantieschelpen, riep ik dat nu iemand anders aan de beurt was. Chaia heeft huilend schelp voor schelp staan leeggieten en schoonspuiten met de tuinslang.
Plastic handschoenen
Bloem mocht op haar nuchtere maag poep van het vloerkleed afkrabben (lekker diep doorgedrongen in alle vezels). En, ik weet niet wat die beesten eten, maar nu ligt er vandaag alweer een spoor van diarree onder de kapstok, kunstig gedrupt over de kinderschoenen.
‘Is Dunya al oud genoeg voor ons schema?’ vraagt Bloem, net iets te gretig.
‘Tien jaar lijkt me een prima leeftijd’, zeg ik meedogenloos ‘maar leg haar dan wel even goed uit hoe het moet.’
‘Kijk Dunya, je pakt dus van die plastic handschoenen, en twee teiltjes, en bleekwater…’ begint Bloem enthousiast.
Even later zit er een kokhalzend snikkend meisje onder de kapstok te klooien met keukenrol. ‘Ik zal er wel een stukje over schrijven,’ beloof ik haar want ze ziet graag haar naam in cyberspace. Dat troost meteen.
5 reacties op “Nee dit is pas vies (maar dan ook echt HEEL VIES)”
Beste Anna, het lijkt erop dat je kat een lintworm heeft uitgekotst. Dit kan voorkomen en redt zijn/haar leven want die lintworm is dodelijk als hij blijft zitten. Het is echt een groot beest (mijn kat had het ook eens en ook ik dacht aan een slangetje). Die diarree heeft daar ook mee te maken. Ik zou maar snel naar de dierenarts gaan en/of het beestje zelf ontwormen. Waarschijnlijk heeft je kat nu ook vitaminegebrek omdat die rotworm alles uit de darmen heeft opgenomen.
Tsja, nog maar s een keertje: het zijn wilde katten. Ik kan ze niet oppakken, ik kan ze niet redden… daardoor kan het gebeuren dat we er soms 5 hebben en soms 15…
Maar al dat gekotst, gepies en gepoep, levert wel een mooi blog op :-)(Sorry Dunya)
Ada
Arme Dunya, ik ben een watje maar ik vind echt dat tien nog niet oud genoeg is. Stel je voor dat ze er wat van krijgt de benjamin.
Nee het is heeeel vies gruwelijk smerig maar ik zou het’huilend’zelf doen en dan een jankerig blogje schrijven barstend van het zelfmedelijden. PS je kunt wel wormenkuur in het voer mengen ruim serveren. Deden wij ook bij o.a de kippen en zwerfhonden in Kenia vroeger.
Ik ben vast al teveel besmet door het Spaanse leven Marike. Hier moeten de kinderen vanaf heel jong gewoon meehelpen op het land en met de slacht. In de weekends, op hun vrije dagen, soms worden ze er zelfs voor thuis gehouden van school. Het gebeurt best vaak dat een kind niet kan komen spelen omdat ze haar moeder moet helpen in huis of op haar demente oma moet passen. Daarbij vergeleken hebben mijn meisjes een luizenleven.
Los daarvan ben ik ongetwijfeld een bikkelharde moeder…