Ik had dit weekend een goed Carmiggelt-moment.
Mijn nuchtere oudste dochter wil dolgraag aura’s kunnen zien. Of geesten, of de toekomst. En het nieuwste: ze wil ‘lucide dromen.’
‘Weet je wat dat is mama?’
Ja, daar heb ik ooit een hallucinerende film over gezien: Inception. Daarin manipuleert Leonardo di Caprio zijn dromen (en die van anderen).
‘Je dromen sturen, ik kan dat ook,’ zeg ik tegen de jaloerse Bloem. Maar het is echt waar, soms droom ik zo hele plotwendingen voor mijn boeken bij elkaar. Je moet het trainen in de twilight zone tussen dromen en wakker zijn, leg ik uit. En altijd pen en papier naast je bed, dat heb ik dan weer geleerd van Simon Carmiggelt. Die had ook van die lucide dromen en op een dag besloot hij die op te gaan schrijven. De volgende ochtend vond hij tot zijn eigen verbijstering een briefje naast zijn bed met daarop de woorden ‘eekhoorn op lange weg’
Spirits
Ik ga het dit weekend meteen weer eens proberen. Er is volle en ook nog eens verduisterde jachtmaan, volgens de wicca’s kan je dan belangrijke boodschappen doorkrijgen over hoe het verder moet met je leven. Wie wil dat nou niet weten?
En inderdaad, middenin de nacht schrik ik wakker met het heerlijke gevoel dat ik alles ineens super goed begrijp: mezelf, de anderen, het universum. In het donker grijp ik naar een pen en schrijf de ‘boodschap’ op.
Uren later, op klaarlichte dag, herinner ik het me pas weer. Snel pak ik mijn opschrijfboekje erbij.
Er staat: ‘Spirits move me.’
Oké.
Voor het geval iemand nu denkt: goh dat is zeker wijs en in het Engels ook nog… ik had die avond ervoor nog Donna Summer gehoord. Spirits move me, every time I’m near you…’ en dan dat ‘baby I want you come, come, come into my arms’.
Dat is niet lucide, dat is gewoon kitsch.
(foto: Montefrio@night)
