‘Heb je het al gehoord?’ Het lijkt hier Under Milkwood wel. Roddelende vrouwtjes op straat, de meest fantastische verhalen vliegen je om de oren.
Goed, ze lezen hier niet, ze zien geen films, geen theater, zelfs het surfgedrag gaat niet veel verder dan de provincie Granada (als ik de posts van mijn lokale facebookvrienden mag geloven) – hoe komen ze dan aan al die urban myths?
Kinderlokkers
Laatst was er weer zo’n heerlijk verhaal. ‘Ik mag niet meer alleen de schoolbus uit,’ zegt Dunya, ‘je moet me vanaf nu altijd komen ophalen, zodat de chauffeur het ziet. Want er zijn kinderlokkers gesignaleerd, die maar één doel hebben: je organen stelen.’
En als Chaia later uit school komt met precies hetzelfde verhaal, wordt ze woedend op mij als ik simpelweg weiger elke middag bij de halte van de schoolbus te staan. ‘Dan kan Dunya nooit meer thuiskomen, dan moeten ze haar in de bus houden. En als er dan toch iets gebeurt, is het allemaal jouw schuld.’
Ondertussen probeer ik me voor te stellen hoe zo’n obscuur orgaanziekenhuis er uit zou zien. Waar is dat dan? Ergens verstopt in een van de spookwijkjes tussen de olijven, in een urbanizacion muerte?
Wijs mij vooral zo’n geweldig geoutilleerd ziekenhuis in een omgeving waar je voor simpel gips om je pols al een uur moet rijden…
Chanel
En gisteren werd ik gewaarschuwd door de man van de ijzerwinkel. ‘Er reizen drie mannen met parfum door de campo, zigeuners. Ze laten je het ruiken en dan blijkt het een verdovend middel te zijn. Je valt in slaap en ze stelen je huis leeg.’
De enige mannen met parfum die ik zie zijn Westafrikanen met fake Chanel, op zich een vrij nieuw beeld in Montefrio. Maar dat zijn toch geen zigeuners?
‘Ik heb wel een tip voor als ze komen,’ zegt een vrouwtje samenzweerderig. ‘je zegt gewoon: ruik eerst maar eens zelf.’
Een gouden tip inderdaad. Dus daar zit ik nu goed voorbereid op de berg, te wachten op drie zwarte zigeuners die als een soort drie koningen met mirre aan mij voorbij zullen trekken. Bedwelmen zal ik ze!
