Groupie

Mijn allereerste concert was op Texel, mijn vader nam me mee naar de popboerderij Sarasani waar de Franse jongensgroep Les Poppys optrad. Ademloos heb ik voor het podium gestaan, vol van een nieuw soort verering: voor die ene jongen met die lange pony die steeds voor zijn ogen viel en die echt – ik wist het zeker- zijn onbegrijpelijke Franse liefdesliedjes helemaal alleen voor mij stond te zingen.

Dit soort gedrag gaat over, denk ik, als je ouder en wijzer wordt. Maar helemaal zeker ben ik niet want ik heb het nog steeds. Zo weet ik nog heel goed hoe Huub van der Lubbe van De Dijk (hm, ik hoop niet dat hij dit leest) toen ik een jaar of vijfentwintig was niet alleen Bloedend Hart maar een heel concert lang aan mij heeft opgedragen.
Misschien was het zelfs wel de reden dat ik bij het Amsterdams Uit Buro ging werken: altijd als eerste op de hoogte van concerten, altijd vooraan. Een huiskamerconcert van Lou Reed in de Beurs van Berlage. David Bowie in de schouwburg, zo dichtbij dat ik hem kon aanspreken: ‘Mister Bowie…’  En toen hij me inderdaad aankeek met zijn tweekleurige ogen (een bruin en een groen), schrok ik zo dat ik snel om een handtekening vroeg. En kreeg!
Heel veel later nog een keer James Brown in een geheim en per ongeluk gevonden clubje in New York. Ja, die heeft toen nog Sex Machine voor me staan doen…

Wonder

In dat rijtje hoort natuurlijk ook Stevie Wonder, alleen kan die jou niet aankijken. Maar wel aanraken – en precies dat is mijn man deze week overkomen. Hij stond naast hem in New York op een podium, ze kregen allebei een prijs. En Ilco vertelde hem razendsnel wat over MasterPeace, waarop Stevie zei: ‘Cool man’ en zijn hand pakte! Dat is nog bijzonder dan gezegend worden door paus, en zeker veel opwindender.
‘Waarom reageer je niet?’  vraagt Ilco als hij mij belt, een paar uur na de blessing en de stoere foto’s inmiddels overal op Internet staan.
‘Ik heb het super druk,’  zeg ik tegen hem. En dat is waar. Maar ja, nog waarder is: hoezeer ik het mijn man ook gun en hoe verdiend en terecht enzovoort, ik ben gewoon heel, heel erg puberachtig jaloers…